tag:blogger.com,1999:blog-39140707807853610032024-03-14T04:38:50.252-07:00A Alma Por Trás de...A alma não tem género, não tem cor... A alma é a maior fonte de energia jamais explicada e cada um de nós carrega uma consigo. Uma alma que nos define... Uma alma que nos faz desejar... Uma alma que nos permite sonhar... Por trás de cada um de nós, existe uma alma.
Neste blog dou a conhecer a alma por trás de... Todos nós... Se quiseres dar a conhecer a tua alma envia-me uma mensagem e a tua alma será desvendada.
Até já...Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-36431130253681030742020-04-28T06:17:00.003-07:002020-04-28T08:44:43.108-07:00A Alma Por Trás De... Carolina MonteverdeA Alma Por Trás de...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDvZCzaWvFUozEex8D7V3XPrizmUIQ5hJMX_w_WNimHeErL3hU2S8eIpewzqPjyP-7qd1LE00_N5vdYsaQZby1OGwyD1us3nFqleZt1xcarXy2a2fct2_A3VDx-1TTa-E57RbD_SUA79UR/s1600/Carolina+Monteverde.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="801" data-original-width="1200" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDvZCzaWvFUozEex8D7V3XPrizmUIQ5hJMX_w_WNimHeErL3hU2S8eIpewzqPjyP-7qd1LE00_N5vdYsaQZby1OGwyD1us3nFqleZt1xcarXy2a2fct2_A3VDx-1TTa-E57RbD_SUA79UR/s320/Carolina+Monteverde.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT">Entrou no
escritório e respirou fundo. Observou, pelo vidro, o corre-corre do banco em
hora de ponta. A reunião tinha corrido bem, como sempre. Carolina, sempre fez o
seu trabalho com excelência. 17 anos. Passaram-se 17 anos e podia dizer que
construiu uma carreira exemplar. Aprendeu muito. Era extremamente organizada e
uma profissional de excelência. Trabalhou com pessoas incríveis, fez amigos
para a vida, mas…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT">O “mas” fazia-lhe
confusão. Faltava qualquer coisa. Faltava… Não sabia bem, mas sabia estava na
altura de ter aquela conversa que havia adiado por muito tempo! Estava na hora
de ficar em frente ao espelho e conversar com a verdadeira Carolina Monteverde.
Conversar com aquela Carolina que foi permitindo o tempo passar, com a Carolina
que permitiu que os seus desejos se enterrassem no meio dos desejos de tantos
outros. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT">A conversa foi,
como havia esperado, árdua. Foi dolorosa a viagem e…E, ao mesmo tempo libertadora.
Aos poucos foi relembrando coisas que a Carolina gostava de fazer e foi
descobrindo outras coisas que também sentia prazer ao fazer. Inicialmente, gerou-se
a confusão. Tanta coisa boa… Tanta coisa que a Carolina gostava, e ela bem
sabia que fosse o que for que escolhesse a Carolina teria a capacidade de o fazer
com excelência. Sempre foi assim e isso não iria mudar. Questionou-se…
Questionou-se sobre o que gostaria de fazer mais do que qualquer outra coisa.
Qual a sua verdadeira paixão? A resposta foi evidente…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT">Queria perpetuar sorrisos.
Queria contar histórias de vida. Queria imortalizar essências. Queria descobrir
o lado de luz de todas as histórias que lhe tocassem o coração. Até porque Carolina
sempre soube que em tudo existe um lado de luz e um lado escuro. Ela sempre
fora apaixonada pela luz. O brilho, a sua intensidade, a sua pureza… Era isso
que iria retratar em cada história que contasse. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT">Decidiu e nunca
mais olhou para trás. Lutou as batalhas que teve de lutar. A sua maior batalha foi
com o Medo. Engalfinharam-se um no outro e lutaram até à exaustão. Tentou
conhecer o inimigo para adivinhar-lhe os passos… Aceitou a sua supremacia e que
em certos momentos o melhor seria juntar-se a ele. Porém, naquele momento
Carolina sabia que ele não tinha como ganhar. Não poderia ganhar porque não
pertencia ali… Há poucos leões na cidade, disse triunfante, e eu não preciso de
ti aqui. Assim, de forma humilde, convidou o medo a sair e ganhou a batalha mais
feroz de toda a sua vida.<o:p></o:p></span></div>
<span lang="PT" style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 107%;">Carolina, guardou a câmara de gravar. Sorriu para a audiência
e preparou-se para dar autógrafos. Sorriu, como sempre o fez, de orelha a
orelha e aproveitou a força do momento. Deixou-se banhar pela luz que irradiava
na sala de apresentações. Lembrou-se de como havia ali chegado: ousou sonhar a
sua história e acabou por viver esse sonho e muitos mais que nunca havia sonhado.</span><br />
<span lang="PT" style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 107%;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUmMoEL2zL-99avzW3_FBV6KJn5gAcGk7bza-EGcWgNsR98WJnEKgRsF2WFBQyZw9aj7L94rCOIW6LU5MaG7QUaVkp7yJ4my2Av-4RlHfBHRUqaDCwOw8q5HcBiF1hx2KtgWrmQWs32H_W/s1600/Carolina+Monteverde2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUmMoEL2zL-99avzW3_FBV6KJn5gAcGk7bza-EGcWgNsR98WJnEKgRsF2WFBQyZw9aj7L94rCOIW6LU5MaG7QUaVkp7yJ4my2Av-4RlHfBHRUqaDCwOw8q5HcBiF1hx2KtgWrmQWs32H_W/s320/Carolina+Monteverde2.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="background: white; margin: 0cm;">
<b><span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;"><br /></span></b>
<b><span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;">Texto: </span></b><span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;">Adelaide Miranda, Abril 2020</span><span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin: 0cm;">
<span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;"><br />A videógrafa Carolina Monteverde, está disponível para contacto:</span><span lang="PT" style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin: 0cm;">
<br /></div>
<div style="background: rgb(250, 250, 250); font-stretch: inherit; margin: 0cm; overflow: hidden; text-overflow: ellipsis; vertical-align: baseline;">
<b><span lang="PT" style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;">instagram: </span></b><span style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;"><a data-auth="Verified" href="https://eur04.safelinks.protection.outlook.com/?url=https%3A%2F%2Fwww.instagram.com%2Fbarbaramendonca.pt%2F&data=02%7C01%7C%7C7adb56ba4f4b4ca28d9208d6efde2e56%7C84df9e7fe9f640afb435aaaaaaaaaaaa%7C1%7C0%7C636960134875146799&sdata=BxMEUgD2KqPql5ZbVxGmMcvnFlKM%2BlEm7LQkbR8VpMQ%3D&reserved=0" originalsrc="https://www.instagram.com/barbaramendonca.pt/" shash="e9x4VstTVgETGk/kj2TsjcvEY+R12aGXxeDgA083QLIfgvbrw0ITthWhBigOMfO5bmznap0OtcdA/QJMHqTyIUn0+ZSsT7c3++UHwqcNsNq/53imUnIWulr5jKmBX2ZZ2f4rKUxQfeJT2ycfxlBQHQFFav23Pi6gxQaKhisLRPs=" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit;" target="_blank" title="Protegido pelo Outlook: https://www.instagram.com/barbaramendonca.pt/. Clique ou toque para seguir o link."><span lang="PT" style="border: 1pt none; padding: 0cm;">https://www.instagram.com/carolinasmilestories.pt/</span></a><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: rgb(250, 250, 250); margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<b><span style="background: white; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;">facebook: </span></b><span style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;"><span style="border: 1pt none; font-stretch: inherit; line-height: inherit; padding: 0cm;"><a data-auth="Verified" href="https://eur04.safelinks.protection.outlook.com/?url=https%3A%2F%2Fm.facebook.com%2Fbarbaramendonca.pt%2F&data=02%7C01%7C%7C7adb56ba4f4b4ca28d9208d6efde2e56%7C84df9e7fe9f640afb435aaaaaaaaaaaa%7C1%7C0%7C636960134875156808&sdata=lG6dSmi7oqmApeJWcP2crsPogrAC0crpQ6l8KW4G7x8%3D&reserved=0" originalsrc="https://m.facebook.com/barbaramendonca.pt/" shash="N2zDnvDhBzjLgzNxozgKfLye+gEnk4d31O1l1u9N8ovvyp3iz1qKcR6m0bo4IDswFQDzY/riPGHM5x7WWv/TUh6qQbqcsJkwm2iEAecmq2Hr9OyH8fjqJTBpoSKtyYjV+xnAfKMNaAz2vBb6xPE5xsf03gbWDfwBPQDql+eKjF8=" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit;" target="_blank" title="Protegido pelo Outlook: https://m.facebook.com/barbaramendonca.pt/. Clique ou toque para seguir o link.">https://m.facebook.com/carolinasmilestories.pt/</a></span><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "calibri body" , serif;"><span style="font-size: 14.6667px;"><b>webpage: </b></span></span><a href="https://www.smilestories.pt/">https://www.smilestories.pt/</a></div>
<div style="background: white; margin: 0cm;">
<br /></div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-83991205007364725172019-12-05T03:24:00.004-08:002019-12-05T03:24:41.379-08:00A Alma Por Trás de... Mesaro Soares<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;">A Alma Por Trás de... Mesaro Soares</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGCsr_FO0xlto36-F4ZosDNUH3fVSW0mtLqwUjBKWNqFjXGl7gDEBsgB99oFQVjwBv_FmB4zYQuMaYI67izr9yecQSr-Q8mgODUas_DtQTFkJGGxl1s2E7azyiCFJ9ZbLo0AbiuKSKeyjM/s1600/thumbnail_PHOTO-2019-12-05-11-14-34.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="852" data-original-width="1280" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGCsr_FO0xlto36-F4ZosDNUH3fVSW0mtLqwUjBKWNqFjXGl7gDEBsgB99oFQVjwBv_FmB4zYQuMaYI67izr9yecQSr-Q8mgODUas_DtQTFkJGGxl1s2E7azyiCFJ9ZbLo0AbiuKSKeyjM/s320/thumbnail_PHOTO-2019-12-05-11-14-34.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;">Sentado, na mesa de mistura, procurava desesperadamente
inspiração para uma nova música, uma parceria que havia-lhe sido sugerida. A
inspiração faltava-lhe quando tinha de trabalhar no tempo dos outros… Era mais
fácil quando escrevia para ele, quando permitia que as emoções e a sua paixão
pela música o invadissem. Levantou-se e sentou-se na sua cadeira de reflexão.
Não era homem de desistir, de colocar a toalha no chão, mas sentiu que
precisava de uns minutos para que pudesse apelar à sua criatividade.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Entardecia… Mesaro corria desenfreado atrás da bola. Em
breve, a mãe estaria em casa e o jogo de futebol ainda estava por terminar.
Distraiu-se, tropeçou nos atacadores desatados, e caiu. Num ápice, Mesaro,
levantou-se e continuou a correr. Cair todos caem, pensou, a diferença está na
rapidez com que se levantam após a queda. Recuperou a bola e, determinado,
dirigiu-se para a baliza oposta. Ignorou o joelho esfolado e seguiu em frente. Não
existe vitória sem sacrifício. Rematou… A bola bateu no fundo da rede e os
colegas juntaram-se a ele celebrando o golo.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;">Decidiu que ia marcar e marcou…</span> Sorriu com nostalgia
ao lembrar-se da memória de infância que tanto o caracterizou. No seu percurso sempre
fez questão de seguir em frente, correr atrás dos seus sonhos, e nunca se
deixar intimidar por um obstáculo. Se cair, levanta-se. Se falhar, repete.
Todas as situações são momentos de aprendizagem, de melhoria contínua. Os
obstáculos… Os obstáculos servem de degraus para chegar ainda mais alto. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Apaixonado pela vida. Era assim que se sentia, um eterno
apaixonado pela vida. Em tudo o que fazia procurava emoções. Achava-se um
colecionador de experiências e deixava-se inspirar pela vida, pelas pessoas. Respirava
poesia. Na verdade, a sua arte refletia o seu ponto de vista. Como artista, já
havia passado por vários registos musicais, desde o rap, rnb, kizomba…
Acreditava que na arte não havia nada certo nem errado, apenas emoção, paixão,
criatividade… O importante sempre foi manter a sua criatividade, a sua essência
e, desafiar-se sempre. Sempre fez os possíveis para sair da zona de conforto,
aumentar a criatividade, aprender, explorar novos horizontes…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;">Voltou para a mesa de mistura e começou a escrever. De
repente, a letra começou a fluir e a música a fazer sentido. Antes de a
reproduzir, construiu na sua mente. Sempre teve essa capacidade para ver para
além do que está fisicamente presente, de observar coisas abstratas e torna-las
em coisas concretas. Escreveu até ter a certeza que tinha conseguido reproduzir
exatamente o que tinha antes construído na sua mente. Estava feita. A música,
estava finalmente completa.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;">Ouviu por uma última vez, antes de se dar por satisfeito, e
permitiu-se invadir pela sensação de vitória. Celebrava cada vitória e
apreciava tudo à sua volta. Recordou-se do dia em que entrou na faculdade num
país no qual a língua principal não era a sua língua materna, e reviveu a
sensação de conquista. Era assim que sentia-se cada vez que criava algo, um
sentido de missão cumprida. Afinal, apesar de ser um eterno sonhador, sempre
aceitou a realidade e entendeu desde cedo que em algumas situações estava em
desvantagem, principalmente pelo meio de onde veio, onde cresceu. E por isso,
sempre trabalhou muito mais para superar as desvantagens. E o resultado do
trabalho árduo, naquele preciso momento, estava naquela música, naquele excerto
de arte.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Antes de se recolher, Mesaro, dirigiu-se ao quarto onde os
filhos dormiam. Observou-os a descansar e deu um beijo na testa de cada um.
Agradeceu a Deus por protege-los todos os dias. Afinal, Mesaro era um homem de
várias facetas, artista, apaixonado pela vida, dedicado, resiliente, mas acima
de tudo era pai. Um pai que acreditava que o mais importante era dar valores
aos filhos, prepara-los para o futuro e, ensinar-lhes que era importante seguir
o coração, a vocação e nunca desistir. Por eles, tinha de continuar a seguir o
seu sonho, a arte… Só assim fazia sentido.</span></span><span lang="PT"><o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV9HYJvLYAI4MQEVnrjV5OH5z5XEhYHJvgluHtM1lKHtDqJIv3nPtuXD-Rb4JOq9gjzVUkFnsj7US9UJpQZ86XBk1q2QsSAZ2WzBmPXORsT6RkW6xUzOileasHaL1Uf4i-tb9MKtXeFmsF/s1600/PHOTO-2019-12-05-11-14-33.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1042" data-original-width="1042" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV9HYJvLYAI4MQEVnrjV5OH5z5XEhYHJvgluHtM1lKHtDqJIv3nPtuXD-Rb4JOq9gjzVUkFnsj7US9UJpQZ86XBk1q2QsSAZ2WzBmPXORsT6RkW6xUzOileasHaL1Uf4i-tb9MKtXeFmsF/s320/PHOTO-2019-12-05-11-14-33.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<div style="background: white; margin: 0cm; text-align: start;">
<b><span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;"><br /></span></b>
<b><span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;">Texto: </span></b><span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;">Adelaide Miranda, Dezembro 2019</span><span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin: 0cm; text-align: start;">
<span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;"><br />O artista, Mesaro Soares, está disponível para contacto:</span></div>
<div style="background: rgb(250, 250, 250); font-stretch: inherit; margin: 0cm; overflow: hidden; text-align: start; text-overflow: ellipsis; vertical-align: baseline;">
<h4>
<span lang="PT" style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;">instagram<span style="font-weight: normal;">: </span></span><span style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt; font-weight: normal;"><span lang="PT" style="border: 1pt none; font-stretch: inherit; line-height: inherit; padding: 0cm;"><a data-auth="Verified" href="https://eur04.safelinks.protection.outlook.com/?url=https%3A%2F%2Fwww.instagram.com%2Fbarbaramendonca.pt%2F&data=02%7C01%7C%7C7adb56ba4f4b4ca28d9208d6efde2e56%7C84df9e7fe9f640afb435aaaaaaaaaaaa%7C1%7C0%7C636960134875146799&sdata=BxMEUgD2KqPql5ZbVxGmMcvnFlKM%2BlEm7LQkbR8VpMQ%3D&reserved=0" originalsrc="https://www.instagram.com/barbaramendonca.pt/" shash="e9x4VstTVgETGk/kj2TsjcvEY+R12aGXxeDgA083QLIfgvbrw0ITthWhBigOMfO5bmznap0OtcdA/QJMHqTyIUn0+ZSsT7c3++UHwqcNsNq/53imUnIWulr5jKmBX2ZZ2f4rKUxQfeJT2ycfxlBQHQFFav23Pi6gxQaKhisLRPs=" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit;" target="_blank" title="Protegido pelo Outlook: https://www.instagram.com/barbaramendonca.pt/. Clique ou toque para seguir o link.">https://www.instagram.com/m</a>esaro</span><o:p></o:p></span><span style="background: white; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;">facebook:</span><span style="background: white; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt; font-weight: normal;"> </span><span style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt; font-weight: normal;"><span style="border: 1pt none; font-stretch: inherit; line-height: inherit; padding: 0cm;"><a data-auth="Verified" href="https://eur04.safelinks.protection.outlook.com/?url=https%3A%2F%2Fm.facebook.com%2Fbarbaramendonca.pt%2F&data=02%7C01%7C%7C7adb56ba4f4b4ca28d9208d6efde2e56%7C84df9e7fe9f640afb435aaaaaaaaaaaa%7C1%7C0%7C636960134875156808&sdata=lG6dSmi7oqmApeJWcP2crsPogrAC0crpQ6l8KW4G7x8%3D&reserved=0" originalsrc="https://m.facebook.com/barbaramendonca.pt/" shash="N2zDnvDhBzjLgzNxozgKfLye+gEnk4d31O1l1u9N8ovvyp3iz1qKcR6m0bo4IDswFQDzY/riPGHM5x7WWv/TUh6qQbqcsJkwm2iEAecmq2Hr9OyH8fjqJTBpoSKtyYjV+xnAfKMNaAz2vBb6xPE5xsf03gbWDfwBPQDql+eKjF8=" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit;" target="_blank" title="Protegido pelo Outlook: https://m.facebook.com/barbaramendonca.pt/. Clique ou toque para seguir o link.">https://w</a>ww.facebook.com/mesaro</span><o:p></o:p></span><span lang="PT" style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt;">youtube</span><span lang="PT" style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11pt; font-weight: normal;">: https://www.youtube.com/user/mesarostudio</span></h4>
</div>
<span lang="PT" style="background: white; line-height: 107%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span></span><br />
<div style="margin: 0cm; text-align: start;">
<br /></div>
</div>
<br />Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-54386856221544277502019-06-13T02:21:00.000-07:002019-06-13T02:24:46.737-07:00A Alma Por Trás De... Bárbara Mendonça<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">A alma por trás de… <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Bárbara Mendonça<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia46jDU_zxb-60xPxJB2B8XXW9QLwGMjBAot8XFu6R_5dvyRrlRN692WIzDrQIXyeNceHELd7xP-ED-R04jTsDKtmL0yAMJG9Zuiup3njFKNOldh0RBTY8Ngz29sex9sX6rkdDqww88aDk/s1600/thumbnail_PHOTO-2019-06-13-00-38-30.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="1024" height="277" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia46jDU_zxb-60xPxJB2B8XXW9QLwGMjBAot8XFu6R_5dvyRrlRN692WIzDrQIXyeNceHELd7xP-ED-R04jTsDKtmL0yAMJG9Zuiup3njFKNOldh0RBTY8Ngz29sex9sX6rkdDqww88aDk/s320/thumbnail_PHOTO-2019-06-13-00-38-30.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">Girou
em frente ao espelho... O vestido balançou e os sapatos quase saíram do pé.
Bárbara tentou ajeitar o colar, entretanto os brincos acabaram por cair ao
chão. Sentou-se e olhou para a imagem refletida e sorriu em aprovação. O batom
estava meio esborrado, o vestido desalinhado, os sapatos, da mãe, saiam-lhe do
pé, mas Bárbara estava feliz. Embora não estivesse perfeita tinha conseguido o
look esperado e isso fazia-a sentir-se bem.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">Sorriu
com a lembrança e abanou a cabeça em aprovação, satisfeita com o resultado
final. A cliente sorria e perguntava-lhe como tinha conseguido. Como era
possível ter conseguido um milagre com roupas antigas que estavam esquecidas no
guarda-fato? Sentia-se renovada, elegante, feminina, com roupas que sempre
foram suas. Como era possível? “Não são as roupas que nos vestem mas nós que as
vestimos”, respondeu sentindo que tinha cumprido uma vez mais a sua missão.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">A
consultoria de imagem era mais que uma profissão, era a sua filosofia de vida.
Alguns apelidvam a sua ocupação como a arte de bem vestir, para Bárbara era a
arte de bem estar. Gostava de passar essa mensagem para cada cliente. O seu
trabalho era como que uma terapia de auto-estima. E, nos dias de hoje, mais
importante que nunca. Vestir para a ocasião, de acordo com o nosso estilo e
anossa luz interior, dá segurança, gera auto-confiança, um bem estar interior
que é importante carregarmos no dia a dia. Adorava o seu trabalho. A mudança
que sentia na energia das suas clientes após as sessões deixavam-na de coração
cheio e confirmavam que estava no caminho certo.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">Quando
iniciou os estudos de comunicação nunca pensou que este seria o seu trajeto. É
engraçado como determinados momentos causam a viragem nas nossas vidas. Aquela
aula de imagem no curso de pós-graduação trouxeram-lhe a luz que faltava. Quase
que conseguiu ouvir as palavras Eureka, Eureka, quando saiu daquela aula. Era
isto! Era isto! Era isto! Tinha encontrado o seu propósito e desde esse dia
nunca mais tinha olhado para trás.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">Se o
caminho foi fácil? Nada que é merecido se consegue com facilidade, mas Bárbara
sempre foi uma mulher guerreira. A vida sempre teve altos e baixos mas nunca
baixou os braços. Na mala sempre carregou amor, determinação, convicção e
perseverança. Sempre fez questão de colocar amor em tudo o que fazia. Os
fortes laços familiares sempre a ajudaram a superar as batalhas mesmo quando
pareciam impossíveis de superar.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">Chegou
a casa e correu para os braços do filho. Não havia nada melhor do que chegar ao
fim do dia, com mais um objetivo cumprido, e carregar o filho ao colo. Colocou
tudo de lado e dedicou-se ao filho, não iria dividir a sua atenção com
problemas mundanos. Após coloca-lo a dormir preparou a agenda do dia seguinte.
Era importante preparar, analisar as clientes, o seu perfil, para garantir que
tudo correria na perfeição. O som da mensagem despertou a sua atenção. “Chego
amanhã à noite, amo-te.” Sorriu ao ver a mensagem do marido. Afinal, sem amor e
sem família, nada disto fazia sentido...<o:p></o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimeEJZiNGvHRb56OoVdTIh1gDNHv07LoWAnslyRezEKqxtKqQbApEgKeeKMQEBCSSyRw7MDmL7pOX-GH2_mxtTuA_p-KBGCaWrUsAqib2UdstMSRoj-ASbHjauRtKnzeIaCVZti4rAl9fL/s1600/thumbnail_PHOTO-2019-06-13-00-44-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="768" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimeEJZiNGvHRb56OoVdTIh1gDNHv07LoWAnslyRezEKqxtKqQbApEgKeeKMQEBCSSyRw7MDmL7pOX-GH2_mxtTuA_p-KBGCaWrUsAqib2UdstMSRoj-ASbHjauRtKnzeIaCVZti4rAl9fL/s320/thumbnail_PHOTO-2019-06-13-00-44-02.jpg" width="240" /></a></div>
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<o:p></o:p>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<b><span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">Texto: </span></b><span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">Adelaide
Miranda, Junho 2019</span><span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span lang="PT" style="color: #222222; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;"><br />
A consultora de Imagem, Bárbara Mendonça, está disponível para contacto:</span><span lang="PT" style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<br /></div>
<div style="background: #FAFAFA; font-stretch: inherit; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; overflow: hidden; text-overflow: ellipsis; vertical-align: baseline;">
<b><span lang="PT" style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">instagram: </span></b><span style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;"><a data-auth="Verified" href="https://eur04.safelinks.protection.outlook.com/?url=https%3A%2F%2Fwww.instagram.com%2Fbarbaramendonca.pt%2F&data=02%7C01%7C%7C7adb56ba4f4b4ca28d9208d6efde2e56%7C84df9e7fe9f640afb435aaaaaaaaaaaa%7C1%7C0%7C636960134875146799&sdata=BxMEUgD2KqPql5ZbVxGmMcvnFlKM%2BlEm7LQkbR8VpMQ%3D&reserved=0" originalsrc="https://www.instagram.com/barbaramendonca.pt/" shash="e9x4VstTVgETGk/kj2TsjcvEY+R12aGXxeDgA083QLIfgvbrw0ITthWhBigOMfO5bmznap0OtcdA/QJMHqTyIUn0+ZSsT7c3++UHwqcNsNq/53imUnIWulr5jKmBX2ZZ2f4rKUxQfeJT2ycfxlBQHQFFav23Pi6gxQaKhisLRPs=" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit;" target="_blank" title="Protegido pelo Outlook: https://www.instagram.com/barbaramendonca.pt/. Clique ou toque para seguir o link."><span lang="PT" style="border: none windowtext 1.0pt; color: windowtext; mso-ansi-language: PT; mso-bidi-font-family: "Segoe UI"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">https://www.instagram.com/barbaramendonca.pt/</span></a><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: #FAFAFA; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; vertical-align: baseline;">
<b><span style="background: white; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">facebook: </span></b><span style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;"><a data-auth="Verified" href="https://eur04.safelinks.protection.outlook.com/?url=https%3A%2F%2Fm.facebook.com%2Fbarbaramendonca.pt%2F&data=02%7C01%7C%7C7adb56ba4f4b4ca28d9208d6efde2e56%7C84df9e7fe9f640afb435aaaaaaaaaaaa%7C1%7C0%7C636960134875156808&sdata=lG6dSmi7oqmApeJWcP2crsPogrAC0crpQ6l8KW4G7x8%3D&reserved=0" originalsrc="https://m.facebook.com/barbaramendonca.pt/" shash="N2zDnvDhBzjLgzNxozgKfLye+gEnk4d31O1l1u9N8ovvyp3iz1qKcR6m0bo4IDswFQDzY/riPGHM5x7WWv/TUh6qQbqcsJkwm2iEAecmq2Hr9OyH8fjqJTBpoSKtyYjV+xnAfKMNaAz2vBb6xPE5xsf03gbWDfwBPQDql+eKjF8=" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit;" target="_blank" title="Protegido pelo Outlook: https://m.facebook.com/barbaramendonca.pt/. Clique ou toque para seguir o link."><span style="border: none windowtext 1.0pt; color: windowtext; mso-bidi-font-family: "Segoe UI"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">https://m.facebook.com/barbaramendonca.pt/</span></a><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<b><span lang="PT" style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">e-mail: </span></b><span style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;"><a data-auth="NotApplicable" href="mailto:info@barbaramendonca.pt" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit;" target="_blank"><span lang="PT" style="border: none windowtext 1.0pt; color: windowtext; mso-ansi-language: PT; mso-bidi-font-family: "Segoe UI"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">info@barbaramendonca.pt</span></a></span><span lang="PT" style="font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<b><span style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">Contacto:</span></b><span style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;"> </span><span style="background: white; color: #201f1e; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;">+351 963661527</span><span style="color: black; font-family: "calibri body" , serif; font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-9722002763733512442019-01-15T06:34:00.000-08:002019-01-15T06:36:45.424-08:00A Alma Por Trás de... Magda Soares<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT">A alma por trás de…
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Magda Soares<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKTV4h-cjbTUaBUB20Xwbg4KrzxyF21C7yAVBHgZzx0UdFEMf8-higt0ua1lOURcy2z9UFl2i8T2ektp-RwBpNwM_TSQ3BA-lFNNQDO6WFM2kom-dwXLO8AVq-mVZpiuauYxJpmuvc19ka/s1600/Magda.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="571" data-original-width="571" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKTV4h-cjbTUaBUB20Xwbg4KrzxyF21C7yAVBHgZzx0UdFEMf8-higt0ua1lOURcy2z9UFl2i8T2ektp-RwBpNwM_TSQ3BA-lFNNQDO6WFM2kom-dwXLO8AVq-mVZpiuauYxJpmuvc19ka/s320/Magda.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT">Magda, mal podia
esperar o final do dia. Finalmente, a semana com o seu menino iria começar…
Vivia a sua vida, de semana a semana, ansiosa pelos preciosos momentos com o
seu mais que tudo. Por vezes, lembrava-se de como anteriormente tomava como
garantido a sua presença e como, na maioria das vezes, não aproveitava tanto o
dia porque haveria sempre o amanhã… O amanhã tornou-se uma semana e a angústia
que pensava que se iria aplacar com o tempo, apenas aumentou. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT">Nenhuma mãe está
preparada para afastar-se do seu filho, mas todas as mães estão preparadas para
fazer o melhor por eles. E assim, Magda, fez o melhor pelo seu filho e aprendeu
a valorizar, ainda mais, cada minuto. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT">As semanas <i style="mso-bidi-font-style: normal;">off</i> eram passadas a correr. Assoberbada
em trabalho e em projetos, aprendeu a abençoar os momentos sozinha. As semanas <i style="mso-bidi-font-style: normal;">off</i> são semanas de visitas externas,
acompanhamento de clientes… As semanas <i style="mso-bidi-font-style: normal;">in</i>,
são semanas de estudo, preparação de matérias, alinhamento do blog… Sente-se
abençoada por poder organizar o seu tempo em torno da sua razão de viver.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT">Olhando para trás,
pergunta-se se voltaria a fazer o mesmo? Sabe que sim! O facto de ser mãe<br style="-webkit-font-smoothing: antialiased;" />
não implica que tenha de deixar de ter sonhos. O facto de ser mãe não implica
que tenha de<br style="-webkit-font-smoothing: antialiased;" />
deixar de viver como mulher. O facto de ser mãe não implica a anulação da sua
alma e do seu<br style="-webkit-font-smoothing: antialiased;" />
espírito. Muito pelo contrário! O facto de ser mãe <span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">despertou-lhe</span> a
vontade de fazer algo por si<br style="-webkit-font-smoothing: antialiased;" />
própria, a vontade de <span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">se</span> sentir
realizada. <span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">Haverá</span> melhor
legado <span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">para</span> deixar
ao seu filho do que<br style="-webkit-font-smoothing: antialiased;" />
a realização pessoal e a certeza que a felicidade é o caminho?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PT">Terminou a <i>press release</i>, e enviou para aprovação
do cliente. Pegou na mala, deu uma última olhada no espelho e aprovou o que
viu. Impressionante como a alteração dos seus hábitos alimentares a tinham
feito rejuvenescer dez anos. Estar bem consigo mesma é, na verdade, o segredo
para o sorriso que carrega consigo. Chegou ao colégio e viu o seu menino a sair
da sala. Feliz, correu a abraçá-lo e deixou-se envolver naquele momento único.
Uma das melhores semanas da sua vida estava prestes a começar!<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>Texto: </b>Adelaide Miranda, Janeiro 2019</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white;">
<span style="color: #222222; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="color: #222222; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">A assessora de comunicação/blogger, Magda Soares, está disponível para contacto:</span><br />
<span style="color: #222222; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="color: #222222; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>instagram: </b>@macaronsepurpurinas</span><br />
<h1 class="_7UhW9 fKFbl yUEEX KV-D4 fDxYl " style="background-color: #fafafa; border: 0px; color: #262626; font-family: -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; font-weight: 300; line-height: 32px; margin: -5px 0px -6px; overflow: hidden; padding: 0px; text-overflow: ellipsis; vertical-align: baseline; white-space: nowrap;">
<span style="font-size: small;"><b style="background-color: white; color: #222222; font-family: times, "times new roman", serif;">facebook: </b><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">https://www.facebook.com/magda-soares</span></span></h1>
<div>
<span style="font-size: small;"><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>e-mail: </b>magda.promocao@gmail.com</span></span></div>
<span style="color: #222222; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="color: #222222; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="white-space: nowrap;"><b>Blog: </b></span></span><span style="color: #222222; font-family: times, "times new roman", serif;">www.macaronsepurpurinas.com</span></div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-9639951429205482532018-02-05T10:41:00.002-08:002018-02-06T01:10:42.513-08:00A Alma Por Trás de... Sílvio Nascimento<br />
<h3>
<span lang="PT"><b>A Alma Por Trás de... Sílvio Nascimento</b></span></h3>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieAoi7GWAgJujLv5yi1uZXqhb7UuvEQwABMPEIZIcg5Q1MdFACHGKfha4Y6mrUYsJtyX9pqnIqHMm_-4TYAPJork-mp1ZPD2PJP37zlbjz6EZAOOx3KYiNQEvuYCIROVbr6vQozpXBJUUy/s1600/Silvio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="852" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieAoi7GWAgJujLv5yi1uZXqhb7UuvEQwABMPEIZIcg5Q1MdFACHGKfha4Y6mrUYsJtyX9pqnIqHMm_-4TYAPJork-mp1ZPD2PJP37zlbjz6EZAOOx3KYiNQEvuYCIROVbr6vQozpXBJUUy/s320/Silvio.jpg" width="213" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Sílvio, correu para os braços da avó aos
soluços. Envergonhado, tentou esconder as lágrimas da sua querida avó.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- O que tens meu neto? O que se passa? Quem te
fez mal?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- Avó… Disseram que… Disseram que teatro… teatro
não…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- O teatro o quê? Diz-me meu amor…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- Disseram-me para esquecer o teatro, avó.
Disseram-me que isso nem sequer pode ser profissão…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- Quem disse isso, meu amor?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- Os meninos do colégio…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- E o que tu pensas disso, meu amor?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- Avó, teatro é vida. É a minha vida.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- E aos sete anos de idade, meu neto, tens a
certeza que essa é a vida que tu queres?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- Sim, avó. Eu sei. É o que eu quero… É o que
eu sonho… É o que eu vejo para mim!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Teresa, limpou as lágrimas do neto e pediu-lhe
que a olhasse nos olhos, bem dentro da alma.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- Meu amor, o importante é que acredites em
ti, sempre. Não permitas nunca que alguém te faça duvidar daquilo que queres
ser. Não permitas que os obstáculos te façam duvidar… Se o teatro é a tua vida,
e assim o escolheste para ti, assim será, meu amor. Sê sempre fiel a ti mesmo.
Lembra-te sempre que a realidade mostra onde estás e a tua mentalidade leva-te
onde quiseres chegares. Se a tua vida é teatro, meu anjo. Assim será…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Sílvio, olhou para o espelho do camarim e
voltou à realidade. Por vezes, voltava ao passado e visitava o menino que o
ajudou a tornar-se homem. O menino que chorou nos braços da avó, quando alguém
disse que o seu sonho era impossível… O menino que nunca esqueceu as palavras
da avó e acreditou sempre em si mesmo, mesmo quando o resto do mundo teimava em
dizer o contrário. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">O seu percurso não foi fácil. Saiu da terra
onde cresceu com a avó, para Luanda, a chamada cidade grande. Seguiu o conselho
dos que o amavam e do grande Teta Lando. O mestre Teta Lando, reconheceu em si
a vontade, a dedicação e o talento e aconselhou-o a avançar para o palco do
mundo. O mundo inteiro tinha o direito de ver a sua arte.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">A vontade de aprender, a vontade de crescer, a
vontade de fazer melhor, foi muitas vezes vista como a vontade de aparecer… O
desejo de grandeza… A humildade e capacidade de trabalho foram várias vezes
confundidas com ganância e egocentrismo. Sílvio, superou as críticas e nunca
deixou de ouvir a voz da sua avó: “Se a tua vida é o teatro, assim será!”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Do pequeno palco de teatro no Lubango, o
pequeno Sílvio saltou para os ecrãs do mundo. Teatro, novelas, programas de
televisão, cinemas… Sílvio, fez de tudo com um sorriso nos lábios e com a força
de um gigante. Nada o abalou… Os maus momentos foram transformados em bons
momentos, porque foram de aprendizagem. Os bons momentos, foram sempre dedicados
ao pilar que o fez mover.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Bateram de leve na porta do camarim. Sílvio,
acenou sorridente e respondeu que iria já de seguida. Levantou-se e olhou uma
vez mais para o espelho. Estava na hora de mudar o mundo. O pequeno menino de
Lubango, estava pronto para mandar a sua grande mensagem ao mundo: “Sê fiel a
ti mesmo e não desistas dos teus sonhos independentemente do que os outros
dizem. Quando sabes o que queres, acredita em ti mesmo e age em função do que
te faz mover, não existem limites.” <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">O pequeno menino de Lubango, olhou para o teto
e pediu, uma vez mais, a bênção à avó que o continuava a proteger, mesmo já não
estando no mundo dos vivos. Gravou as suas cenas do filme e voltou para o
camarim triunfante. Viu refletida a sua imagem no espelho e sorriu de volta ao
menino de 7 anos, agarrado às saias da sua avó. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">- Não tenhas medo, Sílvio. Nada é impossível.
Acredita em ti e visualiza o teu futuro: “Sílvio Nascimento dos palcos do
pequeno colégio das madres, da pequena cidade do Lubango, para os enormes ecrãs
gigantes espalhados pelo mundo.”<o:p></o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiixHt-HhEdlqTflBOBoieGIeHn8T_XFFcJbND6WaueKX8lCbVUoscAEVBIhoN4R2q29qT7h3dEf_XHtr6mJMt_OlMDBdCWCRfLBN61vnXifRW3KDcW0dJfhOqw3W4x4oD6N_c9cWmVywG1/s1600/2018-02-03-PHOTO-00000129.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="979" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiixHt-HhEdlqTflBOBoieGIeHn8T_XFFcJbND6WaueKX8lCbVUoscAEVBIhoN4R2q29qT7h3dEf_XHtr6mJMt_OlMDBdCWCRfLBN61vnXifRW3KDcW0dJfhOqw3W4x4oD6N_c9cWmVywG1/s320/2018-02-03-PHOTO-00000129.jpg" width="244" /></a></div>
<br />
<span lang="PT"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: "times new roman";">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>Texto: </b>Adelaide Miranda, Fevereiro 2018</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: "segoe ui", "segoe ui web", arial, verdana, sans-serif; font-size: 12px;">
<span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"></span><br /></div>
<span style="background-color: white; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">O ator /apresentador de televisão, está disponível para contacto:</span><br />
<span style="font-family: times, times new roman, serif;"><span style="background-color: white;"><b>Agente: Clé Entertainment</b></span></span><br />
<span style="font-family: times, times new roman, serif;"><span style="background-color: white;"> +351 932 781 124</span></span><br />
<span style="font-family: times, times new roman, serif;"><span style="background-color: white;"> +351 963 725 944 </span></span><br />
<span style="font-family: times, times new roman, serif;"><span style="background-color: white;"> +244 921 141 900</span></span><br />
<span style="font-family: times, times new roman, serif;"><span style="background-color: white;"> +447 565 679 603</span></span><br />
<b style="background-color: white; font-family: times, "times new roman", serif;">instagram: </b><span style="background-color: white; font-family: times, "times new roman", serif;">@silvionascimento0</span><br />
<div class="MsoNormal" style="background-color: white;">
<div style="font-family: "times new roman";">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>facebook:</b> https://www.facebook.com/silvionascimento</span><br />
<div style="font-family: "Times New Roman";">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white;"><b>web:</b></span></span><b style="font-family: times, "times new roman", serif;"> </b><span style="background-color: #f1f0f0; color: black; cursor: pointer; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; white-space: pre-wrap;"><a href="https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.linkedin.com%2Fin%2Fjoana-ca%25C3%25A7ador-46a61010a%2F&h=ATOHYdpYk4S3pWhiLrIGX22uz8Vbh8ZHshpRM5mdBpiSjnTxFq7bEMKyV7G66gXzjhpoNHRnpnKvf28X4R5TRv06rphTE_ZsUL_vlSYUdj-h2WV89Il0S9XRPz--y_dknb_Ze04xuoK_" rel="nofollow noopener" style="background-color: #f1f0f0; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, sans-serif; white-space: pre-wrap;" target="_blank">w</a>ww.silvionascimento.com</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
<br />Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-33604681602456849722018-01-10T04:04:00.002-08:002018-01-10T09:25:09.947-08:00A Alma Por Trás De... Joana Caçador<div class="OutlineElement Ltr SCXW173915189" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: white; clear: both; cursor: text; direction: ltr; font-family: "Segoe UI", "Segoe UI Web", Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative; user-select: text;">
<div class="Paragraph SCXW173915189" paraeid="{e7f21398-78e2-465c-8c31-c725f211f886}{152}" paraid="1142223899" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: transparent; color: windowtext; padding: 0px; user-select: text; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<br /></div>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW173915189" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: white; clear: both; cursor: text; direction: ltr; font-family: "Segoe UI", "Segoe UI Web", Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative; user-select: text;">
<div class="Paragraph SCXW173915189" paraeid="{e7f21398-78e2-465c-8c31-c725f211f886}{159}" paraid="1167132635" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: transparent; color: windowtext; padding: 0px; user-select: text; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<b><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">A alma por trás de… </span><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">Joana Caçador</span><span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></b><br />
<b><span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibR2A6bPIMRinTlQS6gXYiUMjlMOzwVcg1uG9jOiulUKpNVqgWU4m1ZLb1vMwihVYH9h1u7UmX9UmTFc46u4dIro-ZEujnshjD08Q_opB7IorQ2Jb8mjjXu0Q9Hd-tAKBO4zHBvGrQv36G/s1600/2018-01-10-PHOTO-00000020.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1066" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibR2A6bPIMRinTlQS6gXYiUMjlMOzwVcg1uG9jOiulUKpNVqgWU4m1ZLb1vMwihVYH9h1u7UmX9UmTFc46u4dIro-ZEujnshjD08Q_opB7IorQ2Jb8mjjXu0Q9Hd-tAKBO4zHBvGrQv36G/s320/2018-01-10-PHOTO-00000020.jpg" width="213" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<b><span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span></b>
<b><span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span></b></div>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW173915189" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: white; clear: both; cursor: text; direction: ltr; font-family: "Segoe UI", "Segoe UI Web", Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative; user-select: text;">
<div class="Paragraph SCXW173915189" paraeid="{e7f21398-78e2-465c-8c31-c725f211f886}{165}" paraid="1093574065" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: transparent; color: windowtext; padding: 0px; user-select: text; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">Joana, sentou-se à beira-mar para ver nascer o sol. Inspirou e absorveu a força do mar. A beleza da natureza atraí-a. Sentia-se bem assim, entregue ao mundo... O mundo tinha tanto para ser explorado, tanto para ensinar... Joana, tinha sede de aprender. Aprender a entender o mundo, as leis que o faziam mover...</span><span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></div>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW173915189" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: white; clear: both; cursor: text; direction: ltr; font-family: "Segoe UI", "Segoe UI Web", Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative; user-select: text;">
<div class="Paragraph SCXW173915189" lang="EN-GB" paraeid="{2c9b510d-92fa-41b6-87fc-e8ccd23caf47}{35}" paraid="1193196736" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: transparent; color: windowtext; padding: 0px; user-select: text; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;" xml:lang="EN-GB">
<span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">Nasceu curiosa. Joana, era daquelas crianças que nascem com os olhos abertos à procura da mãe e do pai. À procura de quem a trouxe ao mundo. À procura de respostas... Quando aprendeu a falar ganhou uma língua de perguntador. Tudo à sua volta tinha de fazer sentido, tudo tinha de ter razão de ser. Pedir-lhe para não mexer não era suficiente. Era necessário explicar porquê. </span><span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></div>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW173915189" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: white; clear: both; cursor: text; direction: ltr; font-family: "Segoe UI", "Segoe UI Web", Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative; user-select: text;">
<div class="Paragraph SCXW173915189" lang="EN-GB" paraeid="{c6331819-c0e9-4e89-bc78-04fcfb73c783}{73}" paraid="1327191754" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: transparent; color: windowtext; padding: 0px; user-select: text; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;" xml:lang="EN-GB">
<span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">A curiosidade levou-a a ser uma amante de artes, uma amante da vida, uma amante das emoções humanas, do </span><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">ent</span><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">retenimento</span><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">... Cresceu</span><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT"> deslumbrada pela capacidade que o ser humano tem de absorver conhecimento, cultura, artes... Cresceu deslumbrada com a versatilidade do ser humano. Tornou-se saltimbanco da vida. Tornou-se na mulher dos mil o</span><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">fícios. Manequim, atriz, jornalista, designer visual, técnica especialista em exercício físico</span><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">... </span><span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></div>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW173915189" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: white; clear: both; cursor: text; direction: ltr; font-family: "Segoe UI", "Segoe UI Web", Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative; user-select: text;">
<div class="Paragraph SCXW173915189" lang="EN-GB" paraeid="{ab45d309-a5c5-46ed-95af-6ba1ecaa4871}{38}" paraid="724860601" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: transparent; color: windowtext; padding: 0px; user-select: text; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;" xml:lang="EN-GB">
<span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">Embora se desdobre em várias profissões, </span><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">Joana, nunca fez nada pela metade. Na realidade, a sua verdadeira profissão é ser estudante. Todos os projetos a que se dedica envolvem conhecimento, formação, dedicação</span><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT"><span class="ContextualSpellingAndGrammarError SCXW173915189" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: inherit; background-image: url("data:image/gif; background-position: left bottom; background-repeat: repeat-x; border-bottom: 1px solid transparent; margin: 0px; padding: 0px; user-select: text;">... Ter</span></span><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT"> noções básicas não a satisfazem, Joana tem de aprender, tem de entender o mecanismo por trás de tudo que a deslumbra.</span><span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></div>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW173915189" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: white; clear: both; cursor: text; direction: ltr; font-family: "Segoe UI", "Segoe UI Web", Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative; user-select: text;">
<div class="Paragraph SCXW173915189" lang="EN-GB" paraeid="{993ed27b-1106-4c93-8631-91183d3d2947}{208}" paraid="340441809" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: transparent; color: windowtext; padding: 0px; user-select: text; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;" xml:lang="EN-GB">
<span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">Joana, inspirou uma vez mais e levantou-se. Amanhã, o sol iria nascer novamente, mas hoje o tempo não para. Tinha de se preparar para mais um dia. Mais uma entrega completa ao que a fazia vibrar: a vida. De todos os chapéus que vestia, hoje era o dia de Jornalista. Era um </span><span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">privilégio poder escolher o que fazer, quem ser... Uma arte que nasceu com ela. </span><span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></div>
</div>
<div class="OutlineElement Ltr SCXW173915189" style="background-color: white; clear: both; cursor: text; direction: ltr; margin: 0px; overflow: visible; padding: 0px; position: relative;">
<div class="Paragraph SCXW173915189" lang="EN-GB" paraeid="{8a95952e-5a4c-46e8-8b0b-e0f51cbdfe55}{168}" paraid="943716287" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; -webkit-user-drag: none; background-color: transparent; color: windowtext; padding: 0px; user-select: text; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;" xml:lang="EN-GB">
<div style="font-family: "segoe ui", "segoe ui web", arial, verdana, sans-serif; font-size: 12px;">
<span class="TextRun SCXW173915189" lang="PT-PT" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;" xml:lang="PT-PT">Joana, abriu os braços e correu pelo areal. Deixou a alegria que a caracterizava fluir. Parou ofegante, já perto do carro. Ajeitou o cabelo e compôs-se. Sorriu, e entrou no carro pronta para mais um dia. Mais um dia em que iria aprender algo mais. Mais um dia em que o jornalismo iria desvendar mais um segredo. Mais um dia em que Joana estava pronta para ser o que nasceu para ser: a eterna estudante!</span><span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></div>
<div style="font-family: "segoe ui", "segoe ui web", arial, verdana, sans-serif; font-size: 12px;">
<span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; font-family: "segoe ui", "segoe ui web", arial, verdana, sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQAJNASezHkMZbWicQK7ZiJNNibx1g_GLz9YU27Nucw8vC7U-uaayeV5NSG_cm1rsrvxe6U8RHdMgrFwGPj5xEnDAqAM7ttZhvPo_1Rk3CBCSNWJaveh_JXn6Rq_W7oh8nreBf27j3f8IJ/s1600/2018-01-10-PHOTO-00000035.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQAJNASezHkMZbWicQK7ZiJNNibx1g_GLz9YU27Nucw8vC7U-uaayeV5NSG_cm1rsrvxe6U8RHdMgrFwGPj5xEnDAqAM7ttZhvPo_1Rk3CBCSNWJaveh_JXn6Rq_W7oh8nreBf27j3f8IJ/s320/2018-01-10-PHOTO-00000035.jpg" width="240" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; font-family: "segoe ui", "segoe ui web", arial, verdana, sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;">
</div>
<div style="font-family: "segoe ui", "segoe ui web", arial, verdana, sans-serif; font-size: 12px;">
<span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span>
<span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span>
<span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span>
</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>Texto: </b>Adelaide Miranda, janeiro 2018</span></div>
<div style="font-family: "segoe ui", "segoe ui web", arial, verdana, sans-serif; font-size: 12px;">
<span class="EOP SCXW173915189" data-ccp-props="{"201341983":0,"335559739":160,"335559740":259}" style="font-family: "calibri" , "calibri_msfontservice" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"></span><br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: medium;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">A jornalista/atriz/manequim, Joana Caçador, está disponível para contacto:</span></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: medium;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>instagram: </b>@joana_cacador</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>facebook:</b> https://www.facebook.com/joanamcacador</span><br />
<div style="font-family: "Times New Roman";">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: small;"><span style="background-color: white;"><b>Linkedin:</b></span></span><b style="font-family: times, "times new roman", serif;"> </b><a href="https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.linkedin.com%2Fin%2Fjoana-ca%25C3%25A7ador-46a61010a%2F&h=ATOHYdpYk4S3pWhiLrIGX22uz8Vbh8ZHshpRM5mdBpiSjnTxFq7bEMKyV7G66gXzjhpoNHRnpnKvf28X4R5TRv06rphTE_ZsUL_vlSYUdj-h2WV89Il0S9XRPz--y_dknb_Ze04xuoK_" rel="nofollow noopener" style="background-color: #f1f0f0; cursor: pointer; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; white-space: pre-wrap;" target="_blank"><span style="color: black;">https://www.linkedin.com/in/joana-ca%C3%A7ador-46a61010a/</span></a></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: medium;">
<br /></div>
<div style="font-family: "times new roman"; font-size: medium;">
</div>
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-22060433790267533022017-12-21T00:54:00.006-08:002017-12-24T02:04:57.594-08:00A Alma Por Trás de... Larissa Andjara<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrPgJoRF1eUNHM040ViW0GVaRNF_Xq7BptTfHNHfA2v2uu7TyU54nQVI4Vx434JEZe891P0f3xO7lfdyRhSq6U5R4VO8qP6rZQr1FTpxSbznhAJ0fPx8B9rxzQunv02Df8M9rtnDmz0-1b/s1600/Larissa+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1166" data-original-width="1001" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrPgJoRF1eUNHM040ViW0GVaRNF_Xq7BptTfHNHfA2v2uu7TyU54nQVI4Vx434JEZe891P0f3xO7lfdyRhSq6U5R4VO8qP6rZQr1FTpxSbznhAJ0fPx8B9rxzQunv02Df8M9rtnDmz0-1b/s320/Larissa+1.jpg" width="274" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">A multidão aplaudiu e, Larissa, soube que o seu
futuro era no palco. O calor da multidão, os aplausos, as luzes, a emoção… Era
esta força que a fazia vibrar e querer mais, muito mais. Não basta fazer a “<i>cover</i>”
de uma cantora com que o público a achava parecida. O palco era o seu mundo, mas não a imitar uma cantora. Teria de
ser “a cantora”. Só assim faria sentido, algo menos não iria de acordo com os seus
princípios. Ou era cantora, ou não era. Para ela, a mulher furacão, nunca existiu
meio termo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Nasceu genuína. Nasceu transparente. Nasceu decidida…
Digamos, para muitos, casmurra. Não foi fácil ser criança com a noção do que se
quer. Não foi fácil acatar ordens. Não foi fácil aceitar as decisões dos outros.
Não foi fácil fincar o pé quando não se tem o poder de decisão… Larisa, sempre
travou uma batalha entre a sua personalidade e as regras da sociedade. Nunca
aceitou ir contra os seus ideais, para ser aceite. Nunca aceitou usar máscaras
e cair no erro de quem as usa e esquece de quem realmente é. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Nem por amor, Larissa, prescindiu de ser quem era.
Amou loucamente, entregou-se completamente. Nunca soube fazer nada pela metade.
Por amor, tentou tudo. Por amor, cedeu muito. Porém, sacrificou esse amor pela
sua personalidade. Era impossível mudar para agradar. O sacrifício que esse amor
pediu era grande demais: deixar de ser quem era. Com o coração em cacos,
Larissa, virou as costas e seguiu em frente. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">E caminhou… Caminhou em direção ao seu sonho.
Caminhou em direção à sua genuinidade, com a dança no pé e a música no coração.
Quando teve que parar, parou. Quando teve que voltar atrás, voltou. Quando teve
que alterar o caminho, alterou. Quanto teve que descansar, descansou. E passo a
passo, segue o seu caminho. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Para trás, ficou a família. As saudades sufocam
e machucam. O coração apertado torna o caminho mais difícil. Mas nada que é conseguido
sem sacrifício, vale a pena. A saudade que a sufoca é o motor que a faz mover. Seguir
em frente, com o coração nas mãos e com medo do que se pode perder não é seguir
em frente, é ficar no limbo, é balançar no meio termo. Larissa, não nasceu para
ser uma pessoa de meio termo. O palco é o
seu futuro. Com a força de um furacão, avança. O seu lema sempre foi ou oito ou
oitenta, e para a mulher furacão, o oito não contenta. <o:p></o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXOWg96vHlIVTbVcQAp2oWhCQwfEyrj-pi4jEw9Dl-MczvDWeSgIba0WnSRnA4egqNjh3jSKQcc1oiuDV6zcDofg3w-Pa_H0lV1S52vjlB5dorScrGig91APM-HXm_bMdw7-aQKLXCqSZA/s1600/Larissa+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="989" data-original-width="1276" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXOWg96vHlIVTbVcQAp2oWhCQwfEyrj-pi4jEw9Dl-MczvDWeSgIba0WnSRnA4egqNjh3jSKQcc1oiuDV6zcDofg3w-Pa_H0lV1S52vjlB5dorScrGig91APM-HXm_bMdw7-aQKLXCqSZA/s320/Larissa+2.jpg" width="320" /></a></div>
<span lang="PT"><br /></span>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>Texto: </b>Adelaide Miranda, Outubro 2017</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">A artista, Larissa Andjara, está disponível para contacto:</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>instagram: </b><span style="background-color: white;">@larissaandjara</span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white;"><b>facebook: </b></span><span style="background-color: white; white-space: nowrap;">https://www.facebook.com/Larissaandjaraoficial</span></span></div>
</div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-66958666766771673942017-11-24T04:16:00.001-08:002017-11-24T04:16:50.290-08:00A Alma Por Trás de... Kelly Silva<h4>
<span lang="PT"><b>A Alma Por Trás
de... Kelly Silva</b></span></h4>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQnA-ClHRvRVhMzZsfPUCDdNWjSQpdVv6Sci9ekAt7LSpW92GaVG2ykuXp8O_tXM1jGI9AU_1CccVg96mlZFl5-bO_0yOOZpuKVGFCAVOquTZiCzR704Wyt6P6kLZetXaNiDXhsN7XgMfE/s1600/2017-11-19-PHOTO-00000046.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="853" data-original-width="1280" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQnA-ClHRvRVhMzZsfPUCDdNWjSQpdVv6Sci9ekAt7LSpW92GaVG2ykuXp8O_tXM1jGI9AU_1CccVg96mlZFl5-bO_0yOOZpuKVGFCAVOquTZiCzR704Wyt6P6kLZetXaNiDXhsN7XgMfE/s320/2017-11-19-PHOTO-00000046.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Kelly, com as
mangas arregaçadas e as famosas meias brancas, dançava em frente ao espelho ao
som de Michael Jackson, “Whose Bad?”. A música e o ritmo vibravam por todo o
seu corpo e ele não conhecia sensação no mundo melhor que essa. Tinha, apenas
três anos, mas já sabia o que queria para a sua vida. Música. Dança.
Entretenimento.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"> Cresceu em Angola. Aperfeiçoou a dança em
casa, nas festas, no quintal... Debaixo do sol quente, com os calções coçados e
suados, Kelly, trepava para cima de telhados e fazia deles o seu palco. Nasceu
artista. Deus deu-lhe essa dádiva. Teve o privilégio de não ter de aprender a
sua profissão. Nasceu com ela bem fincada nas veias. Nasceu com os sonhos bem
delineados. Nasceu com a música e a dança no corpo e Deus no coração.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Kelly, não
caminhou aos trambolhões e com incertezas. A única certeza na vida é que iria
viver do seu talento para entreter e alegrar as pessoas. Cada passo que deu,
cada rota que definiu foi sempre com essa meta no horizonte. Juntou-se a um
grupo de dança sabendo que seria uma catapulta para a carreira de cantor. As
horas em frente ao espelho e o seu talento nato cedo deram frutos. Kelly, ainda
mesmo antes de ser conhecido ao público, já era conhecido aos vizinhos e no
mundo dos músicos. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Cresceu,
rodeou-se de pessoas que entendiam o seu propósito. Namorou... Noivou. O pai,
preocupado, perguntou à noiva se ela estava preparada para entrar no mundo de
Kelly. Porque, Kelly, sempre seria artista, sempre iria trabalhar largas horas,
sempre iria passar noites fora de casa. Nasceu assim... A noiva, hoje esposa,
confirmou que sabia que o caminho dela era esse, ao lado de um homem que sempre
soube o que quer. Os filhos, entendem o pai... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Na vida, a única
certeza que podemos ter é de quem somos. Defender a nossa posição, defender os
nossos sonhos. Batalhar! Nunca permitir que alguém ridicularize os teus
projetos e que minimize o teu coração. O que Deus dá, é abençoado. E nunca nos
devemos envergonhar da nossa benção. Essa, é a única lei que Kelly segue na
vida.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">O sonho de
artista, já há muito deixara de ser sonho e tornara-se realidade. Um sonho que
lhe permitiu ser um bom marido, um bom pai. Um sonho que sempre lhe permitiu
sentir-se completo. Hoje, o sonho é terminar advocacia. Kelly, aspira a
defender a arte. Porque sem arte, digamos, Kelly nunca existiria.<o:p></o:p></span></div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-43635545337266660132017-11-17T09:34:00.000-08:002017-11-17T09:34:32.783-08:00A Alma Por Trás de... JLO, "O Exonerador Implacável"!<h4>
<b>A Alma Por Trás de... JLo, "O Exonerador Implacável"!</b></h4>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEielytzec9WG0GRvv7kz4eSV25LwTIKXJK6pTD9oHSn2moV72gPlYXNOlp_eM01wKZaasIn-iVGwV2SCpGpQFFSDpG17BOM1d_AktgR-baggMmB4tqWc66E9eFuP0wdjUziQ2r7f4z6P8v8/s1600/DOra6HHXUAAIVbc.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="496" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEielytzec9WG0GRvv7kz4eSV25LwTIKXJK6pTD9oHSn2moV72gPlYXNOlp_eM01wKZaasIn-iVGwV2SCpGpQFFSDpG17BOM1d_AktgR-baggMmB4tqWc66E9eFuP0wdjUziQ2r7f4z6P8v8/s320/DOra6HHXUAAIVbc.jpg" width="258" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #454545; font-family: ".sfuitext"; font-size: xx-small;">Fonte da Imagem: Twitter de Nuno Carvalho</span></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">JLo, deambulava pelo escritório como se tivesse bicho carpinteiro.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Tinha saudades dos tempos de guerrilha, em que os oponentes eram derrotados com um leve</span><span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"> primir do gatilho.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Sempre aspirou, mas nunca pensou, chegar a presidente. A sua nomeação foi vista como a forma mais fácil de calar um problema. Acalmar a multidão por um breve período, apenas. O futuro não seria através dele, ele serviu apenas como um mecanismo.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Enganaram-se... Enganaram-se as massas.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">No dia de tomada do Poder, JLo expressou a sua vontade. Muitos temeram que se tratassem de promessas vãs. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">JLo nunca teria coragem de enfrentar os tubarões grandes, pensavam as massas.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Dia 15 de Novembro, JLo acordou com um fogo nos olhos. Recordou-se dos tempos de guerrilha em que o medo era o pior inimigo.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Recordou-se do tempo em que as decisões tinham que ser tomadas sobre pressão e qualquer indecisão poderia levar à morte.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">E nesse mesmo dia, com a sua armadura invisível, JLo voltou ao ataque.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Decidiu exterminar os presumíveis indestrutíveis com a força de uma caneta.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">As guerras já não se lutam com armas. As guerras lutam-se com determinação, e poder. O medo combate-se com um carimbo e um discurso.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">JLo, exonerou os "inexoneráveis". Exterminou os "inextermináveis"... </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">JLo, "O Guerreiro"! </span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">JLo, "O Soberano"!</span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">JLo, "O Exonerador Implacável"!</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<div class="separator" style="clear: both; font-size: 17px; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Texto de: Adelaide Miranda, 17/11/2017</span></div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-72506191249418515052017-11-16T14:55:00.000-08:002017-11-17T09:45:19.097-08:00A Alma Por Trás De... Diego Faria<h3>
</h3>
<h3>
A Alma Por Trás de... Diego Faria</h3>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw4chvDN-MCiV46iF67o2xVdCc9JBG70HkF8jEumXFz9w094v_UuK3L2AZ7wPJjKu39lEAYUmZgU-Gx5-jC5IJA1DhAzsg2r2kxwfUAowFlwqCm2QLxP0JqPDcCaz975v8uEyGCaFH-Vey/s1600/Diego+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw4chvDN-MCiV46iF67o2xVdCc9JBG70HkF8jEumXFz9w094v_UuK3L2AZ7wPJjKu39lEAYUmZgU-Gx5-jC5IJA1DhAzsg2r2kxwfUAowFlwqCm2QLxP0JqPDcCaz975v8uEyGCaFH-Vey/s320/Diego+3.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Diego encostou-se
à árvore e limpou o suor da testa. O dia já ia a meio e o cansaço já se fazia
sentir. O pai, ao longe, continuava a trabalhar na roça. Era impressionante
como nunca mostrava sinal de cansaço. Dizia que só se parava quando o trabalho
terminasse ou o sol se pusesse, e como o trabalho nunca acabava, o pai
trabalhava de sol a sol.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Abriu o farnel,
cuidadosamente preparado pela mãe, e deleitou-se com as iguarias. Satisfeito,
fechou os olhos e adormeceu...<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">O barulho da
multidão e as luzes do palco fizeram-lhe sentir um nó no estômago. Respirou
fundo, contou até dez, e subiu ao palco. O público chamava o seu nome e banda
tocava uma melodia impossível de não acompanhar. Sorriu, pegou no microfone e
começou a cantar. A meio da música,
pegou no violão e acompanhou a banda. A multidão batia palmas e acompanhava o
compasso... Música a música, Diego, animou a multidão e deu um enorme
espetáculo. O nervoso miudinho que sentiu no início tinha-se dissipado com o calor da multidão.<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Acordou, com os
safanões do pai, e demorou uns segundos a perceber onde estava. Enquanto
deixavam a roça e dirigiam-se para casa contou o sonho ao pai. Disse-lhe que
tinha a certeza que um dia iria ser cantor. O pai, com um ar preocupado,
perguntou como ficaria a roça. Se ele se fosse embora quem o iria ajudar? A
pergunta ficou no ar, sem resposta...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Nessa noite, na
hora da oração o pedido do Diego foi ligeiramente diferente dos pedidos anteriores.
Nessa noite, para além de pedir por saúde, paz e bem estar para a família,
Diego pediu forças para seguir o seu sonho custe o que custasse. E assim foi
dali em diante... O pedido sempre o mesmo e a vontade de concretizar o seu
sonho cada vez maior.<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Diego esperou que
os pais fossem dormir e saiu na calada da noite. Para trás, ficou uma vida
familiar da qual sempre se orgulhou... Para trás, ficou conforto e um lar...
Mas tinha noção que o seu futuro não era ali. O palco que pisou, pela primeira
vez em sonhos, não se encontrava ali... Com muito medo e dor no coração, seguiu
para São Paulo. Algures na cidade grande, a terceira maior do mundo, o seu
sonho iria nascer. Tinha a certeza disso. O que mais lhe custou foi deixar a
mãe. A mãe guerreira que sempre lutou para lhe dar educação, que sempre lutou
para que nunca lhe faltasse nada, que sempre o encheu de amor... Mas a vida
segue em frente... E assim foi...<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">No principio, a
cidade grande, era estranha. Por vezes, faltou-lhe o que comer. Por vezes,
entrou em desespero mas, mesmo assim, tinha vergonha de pedir dinheiro aos
pais. Era difícil, para alguém que nunca passou por dificuldades na vida, de repente,
passar fome porque decidiu seguir o seu sonho... Bastava pegar na mala e voltar
para casa. A mãe e o pai o esperavam de braços abertos... </span><br />
<span lang="PT">Não! Não podia abandonar
o seu sonho. Aprendeu com os seus próprios pais que na vida nada se consegue sem
esforço. Eles ,também, há muitos anos, tinham largado tudo para ir para cidade
arranjar condições para voltarem para a roça. Eles, também, lutaram pelos seus
sonhos e nunca desistiram. Com eles, aprendeu a lutar. Para além do mais, não
estava sozinho. Deus o acompanhava passo a passo. No coração trazia a sua
família... E esse amor e essa mesma força que o puxava de voltava para o seio
familiar era exatamente a mesma força que o fazia continuar. Por eles, ele
tinha que chegar lá. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Desorientado,
demorou um pouco a perceber em que cidade estava. Foi até a janela e reconheceu
Boston. Tinha de se preparar para o concerto que iria dar no final da tarde.
Ensaiou com a banda e retirou-se antes do espetáculo começar. Ligou para a mãe
e disse que a amava muito e que estava a morrer de saudades... A mãe perguntou
quando voltava para casa... A pergunta, não ficou sem resposta: Já corri meio
mundo, minha mãe. Hoje, posso dizer que sou o cantor que sempre sonhei. Em
breve, minha mãe. Em breve, quando tudo se estabilizar, estarei pronto para
voltar para os teus braços. O meu sonho já não é mais um sonho, minha mãe. É esta
a minha realidade!<o:p></o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDkoWhCiX30gEtzAfCBFz6QS73NUGFRHy4djnUBAThmyRUh9L3zRDcG_SJ-71HmDCn_BrK8BwsTMuMzfhOrSTnh1XDLKvRdcbTT0jGnOFuMBhssKMpWo_QqmvBJv4Dm116eDswiwkn-SMs/s1600/Diego+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1066" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDkoWhCiX30gEtzAfCBFz6QS73NUGFRHy4djnUBAThmyRUh9L3zRDcG_SJ-71HmDCn_BrK8BwsTMuMzfhOrSTnh1XDLKvRdcbTT0jGnOFuMBhssKMpWo_QqmvBJv4Dm116eDswiwkn-SMs/s320/Diego+2.jpg" width="213" /></a></div>
<span lang="PT"><br /></span>
<span lang="PT"><br /></span>
<span lang="PT"><br /></span>
<span lang="PT"><b>Texto|:</b> Adelaide Miranda, Novembro 2017</span><br />
<span lang="PT"><br /></span>
<br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span lang="PT">O cantor pode ser contactado para entrevistas e actuações:</span></span><br />
<a href="mailto:geral.wmm@gmail.com" style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><b>E-mail:</b> geral.wmm@gmail.com</a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span lang="PT"></span><br /></span>
<span lang="PT" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>Instagram:</b> </span><a href="https://nam02.safelinks.protection.outlook.com/?url=https%3A%2F%2Fwww.instagram.com%2Fdiegofariaoficial%2F&data=02%7C01%7Cadelaidemiranda%40hotmail.com%7C211356bda7eb44561fbc08d52d3c2bf2%7C84df9e7fe9f640afb435aaaaaaaaaaaa%7C1%7C0%7C636464658814891025&sdata=6z6pdsYI8AC83N7mqcVaW1vVNGYH8kfzGuOu2vYOdgo%3D&reserved=0"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">https://www.instagram.com/diegofariaoficial/</span></a><br />
<div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>Facebook: </b></span><a href="https://nam02.safelinks.protection.outlook.com/?url=https%3A%2F%2Fm.facebook.com%2Fdiegofariaoficial&data=02%7C01%7Cadelaidemiranda%40hotmail.com%7C211356bda7eb44561fbc08d52d3c2bf2%7C84df9e7fe9f640afb435aaaaaaaaaaaa%7C1%7C0%7C636464658814891025&sdata=21lRXYYzhVvuSl03T8o3qqPiYQbEA6exJOAJP5vlMYY%3D&reserved=0"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">https://m.facebook.com/diegofariaoficial</span></a></div>
<div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 17px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px;">
<br /></div>
</div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-41283561271736904792017-11-09T12:09:00.002-08:002017-11-09T12:09:34.845-08:00A alma Por Trás de... Vítor Costeira<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"><b><span style="font-size: large;">A Alma por Trás
de... Vítor Costeira</span></b><o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT"><b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi64iWQcYWCeCsSI2HYoF_Ro-eGiQxX6cmXsyllHcnBA_kmO-kqMhF-A152t0hlNvXyvp7OcC1hYEFbxtXODQnHGAjOqrzjSnEmot2DD-u0z9-p-BLra07_XbfcHL5YvYcgFoNR2BE20sUI/s1600/23468486_540137933014385_1651968244_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1169" data-original-width="1200" height="311" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi64iWQcYWCeCsSI2HYoF_Ro-eGiQxX6cmXsyllHcnBA_kmO-kqMhF-A152t0hlNvXyvp7OcC1hYEFbxtXODQnHGAjOqrzjSnEmot2DD-u0z9-p-BLra07_XbfcHL5YvYcgFoNR2BE20sUI/s320/23468486_540137933014385_1651968244_o.jpg" width="320" /></a></div>
<span lang="PT"><b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Ai o amor... O
amor... O amor... </span><br />
<span lang="PT">Deambulando a caneta pelos dedos, Vítor, procurava a palavra
que mais se adequava ao sentimento que lhe assolava a alma: amor... A palavra
mais simples, e inquestionavelmente mais utilizada, era insuficiente para o
sentimento que transbordava a sua alma. Precisava de algo mais... Algo mais
sofisticado que conseguisse transmitir, numa palavra apenas, a imensidão de um
sentimento infinito, intemporal, gigante...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Alguém lhe tinha
sugerido que o nome de uma mulher poderia refletir o sentimento... Outros
sugeriram que o nome de um filho poderia refletir o sentimento... Outros ainda,
mais narcisistas, sugeriram que o seu próprio nome refletia o sentimento,
mas... Vítor amava mais que uma mulher, mais que um filho, mais que a si
próprio. Vítor amava a vida. Amava o simples respirar, amava o simples facto
que o Sol nascia e punha-se todos os dias... Amava o mar, as estrelas, as
flores, até as pedras que por vezes se colocavam no seu caminho...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Da sua janela,
observava o parque... A caneta deixou de deambular e ganhou vida. O momento de
vida que observava merecia ser eternizado. Imaginou o que pensava o idoso
sentado no parque, sorriu com as travessuras da criança que corria à volta do
idoso, que devia sem dúvida ser o avô, questionou-se sobre o motivo da
melancolia da senhora de meia idade, encostada à árvore, e aparentemente perdida
no tempo. Descreveu o que via com o sentimento que lhe tocava na alma e, como
por magia, o idoso deixou de ser um estranho e passou a um velho amigo. Releu o
texto, construído como um conto, aprimorou e limou as arestas até sentir-se
satisfeito. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Olhou para o
relógio e assustou-se com o passar do tempo. Por hábito, perdia-se na sua alma
e as horas passavam como se de segundos se tratassem. Preparou-se para ir dar
aulas. Afinal, ser professor era a constante na sua vida. Ensinar trazia-lhe de
volta ao mundo dos vivos e dava-lhe o balanço essencial para sentir-se como
parte integrante de uma sociedade que por vezes questionava. Amava o que fazia.
Amava partilhar parte da sua sabedoria, amava aprender com os seus alunos...
Para ele, ser professor significava ser também estudante. Todos os dias
ensinava algo e aprendia algo. Por ironia, sentia que aprendia mais do que
ensinava. A interação com outros seres humanos fascinava-o e carregava-o de
energia. E assim, amando o que fazia, passava o dia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Já deitado na
cama, algo o inquietava. Levantou-se e sentou-se na escrivaninha. A caneta
dançava pelos dedos à medida que o poema se fazia. Escreveu sobre o mar,
escreveu sobre as estrelas, escreveu sobre a lua... Escreveu o que lhe escorria
da alma até esta deixar de gritar. Olhou para as suas palavras e pensou...
Amor... Ai o amor... O amor... Provavelmente, nunca iria encontrar a palavra
para definir o sentimento que mais lhe assolava a alma. Aquele sentimento
infinito, intemporal e gigante. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Por agora,
contentava-se com os pequenos pedaços de amor que registava no seu caderno, no
seu dia-a-dia. A definição de amor, por enquanto... VIDA!<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxWW5yA7cwMfvt0v8gUBtHPZsihtBSZtKGK8_DO97k_jixva_jsb7he5NGnjWy_TuCa5klRZ16tse1Wu3C1kYS4VdXo1G_gGIPGMFXTTjmPvH8j1e-BbJvzpzUFkDC37tVlBuovr53Rmil/s1600/20664178_502149466813232_9159009914896711296_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="302" data-original-width="815" height="118" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxWW5yA7cwMfvt0v8gUBtHPZsihtBSZtKGK8_DO97k_jixva_jsb7he5NGnjWy_TuCa5klRZ16tse1Wu3C1kYS4VdXo1G_gGIPGMFXTTjmPvH8j1e-BbJvzpzUFkDC37tVlBuovr53Rmil/s320/20664178_502149466813232_9159009914896711296_n.jpg" width="320" /></a></div>
<span lang="PT"><br /></span>
<span lang="PT"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"><b>Texto: </b>Adelaide Miranda, Novembro 2017</span></div>
<span lang="PT"></span><br />
<div class="MsoNormal">
<br />
O professor / poeta / escritor está disponível para contacto em:<br />
<b>Facebook: </b>https://www.facebook.com/VitorMNCosteira</div>
</div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-48084175579931813562017-10-24T14:44:00.000-07:002017-10-24T15:03:03.171-07:00A alma por trás de... Patrícia Rocha<h4>
<b>A alma por trás de... Patrícia Rocha</b></h4>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfw3PoUtEi_Kx2_yg08K2uB2IaCwdjO0Gs2m_214Y_0aYDDYD61fN3Np3JcDO-GbY7dbrkDOglFNaRijzxPVjsStXdFnQVfcET8h4cKSUXLM3IJcdb0iAGaMsQdKaXg9GD1InVvyr4NKJv/s1600/2017-10-23-PHOTO-00006391.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="1365" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfw3PoUtEi_Kx2_yg08K2uB2IaCwdjO0Gs2m_214Y_0aYDDYD61fN3Np3JcDO-GbY7dbrkDOglFNaRijzxPVjsStXdFnQVfcET8h4cKSUXLM3IJcdb0iAGaMsQdKaXg9GD1InVvyr4NKJv/s320/2017-10-23-PHOTO-00006391.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Colocou a mão na barriga e riu às gargalhadas.
Pelo meio, enquanto buscava ar, soltava um ronco ou outro, tamanha era a
loucura. Em vez de a fazer parar, o amor da sua vida juntou-se à risada
desenfreada. Eram assim, cúmplices até na palhaçada. Com aquele ar de menino
perdido, mas com a sabedoria de um homem de avançada idade, conquistou-a. O
amor, a paciência, a tolerância, e a partilha entre eles fazia-lhe acreditar
que seria para sempre. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Patrícia, pertencia à velha guarda
e acreditava num amor para toda a vida. A vida sabe melhor a dois. A vida sabe
melhor quando as batalhas são partilhadas, os planos são traçados e as decisões
tomadas no plural. Em tempos, tinha perdido a convicção. A doença chamada egocentrismo
tinha-se espalhado pelo mundo e ela julgava que já não era possível um amor em
torno de nós, não quando o Eu tinha uma força poderosa. Até ele… Com ele o
sonho de ter uma família era cada vez mais real.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">O que mais a fascinava era o facto de não ter
necessidade de se esquecer de si mesma. Por vezes, quando se ama, passamos para
segundo lugar, mas com ela isso não tinha acontecido. Nunca abdicou da
própria felicidade e só sendo feliz pode fazer os outros felizes. Todos os dias
arregaça as mangas e atira-se ao mundo, sempre vestida de um sorriso e também a
rigor. Guerreira, seguindo as pegadas da mãe, não deixa nada por fazer e não
permite que a tristeza a consuma. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Para se libertar, escreve. Escreve o que lhe
vai na alma. Escreve sobre sentimentos, emoções, experiências. Uma terapia que
a faz sentir bem, assim como dançar. Sentir-se bem é uma prioridade. Gosta de
se sentir bonita para si própria, sente-se mais confiante, mais capaz. Aquela
história de rebanho nunca lhe fez muito sentido e segue o seu próprio caminho.
A vida é curta e quer viver tudo, hoje. O amanhã… O amanhã pode não chegar.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Saiu do transe e da risada, incrível como tão
facilmente perdia-se nos pensamentos. Já não se lembrava o motivo de tanta
galhofa, mas também não tinha importância. O importante era estarem ali, assim,
juntos. Era uma apaixonada pela vida e vivia cada momento intensamente, in… completamente.</span><br />
<span lang="PT"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzHCNGfhdwontnM0aT-b6cNBwBZiCwejFT-IpaydKSi4phqQ7Ep8D2gwtAv_PZQvk7KQmP5KPnC11JeDs1BwWMawS2BNGaryAhi5MIeIppPOeBKBzn5NN4AIuLNCNTPNWpt9O4TUSU6kjj/s1600/2017-10-23-PHOTO-00006390.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1092" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzHCNGfhdwontnM0aT-b6cNBwBZiCwejFT-IpaydKSi4phqQ7Ep8D2gwtAv_PZQvk7KQmP5KPnC11JeDs1BwWMawS2BNGaryAhi5MIeIppPOeBKBzn5NN4AIuLNCNTPNWpt9O4TUSU6kjj/s320/2017-10-23-PHOTO-00006390.jpg" width="218" /></a></div>
<span lang="PT"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"><b>Texto: </b>Adelaide Miranda, Outubro 2017</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
A promotora de marketing digital / escritora está disponível para contacto:<br />
<b>email: </b>pr.incompleta.mente@gmail.com<br />
<b>Facebook: </b>www.facebook.com/incompleta.mente</div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-53515775077909339042017-10-17T14:33:00.001-07:002017-10-17T14:33:05.981-07:00A Alma Por Trás de... Ana Silvestre<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"><b>A Alma Por Trás de... Ana Silvestre</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7U5hyphenhyphenB6-gmYdQv-ZgshWiwAuegRj27oaTDRkBqs1NKByKs-m_ZoKHbKmeAgoq7u8sZQ2_zyotMiM02xioS1CA-Pc1Vb4w1kq83OTPVBChShhOfDZrD4p9TnfRblOCSQxG6a5BvhBH7Otq/s1600/Ana+Silvestre.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="960" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7U5hyphenhyphenB6-gmYdQv-ZgshWiwAuegRj27oaTDRkBqs1NKByKs-m_ZoKHbKmeAgoq7u8sZQ2_zyotMiM02xioS1CA-Pc1Vb4w1kq83OTPVBChShhOfDZrD4p9TnfRblOCSQxG6a5BvhBH7Otq/s320/Ana+Silvestre.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Ana, deixou-se chorar. Nem sempre conseguia
ser forte. Não se pode ser sempre forte. Por vezes, é necessário abrir as guardas
e permitir que as emoções invadam a nossa alma. Por vezes, é necessário sentir
as emoções ao rubro, absorvê-las… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Desde criança que sempre foi assim. Sempre
sentiu a necessidade de entregar-se às emoções. Sempre precisou de sentir
intensamente. Sempre precisou de entender o porquê das coisas que a rodeiam.
Tal como as emoções, o dia a dia quotidiano intrigava-a. As perguntas que tinha
não podiam ficar sem resposta. Intensamente…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Sim. Essa é a palavra que melhor a define.
Intensidade. Ana, a intensa. Sempre ouviu dizer que as pessoas mudam com o
tempo. Contudo, Ana não mudou com o tempo, apenas intensificou-se. A criatividade,
a generosidade, a determinação, a frontalidade que a caracterizavam em criança,
acompanharam-na para a vida adulta. Permitiram-lhe viver experiências que a
definem. Cada momento vivido, intensamente, cravado na sua alma como que uma
impressão digital. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Cada momento vivido, imortalizado, de uma
forma ou de outra, nos textos que escreve. O choro tinha começado assim. Tinha
chegado ao fim de mais um livro. O misto de emoções, refletidas na história das
suas personagens, por norma entravam em erupção ao chegar ao último paragrafo.
Ao escrever, dava sempre tudo o que tinha para dar e a descarga de adrenalina,
com o final da história, culminava sempre numa choradeira sem fim.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Ana, a intensa… olhou para o relógio e
compôs-se. A vida, afinal, não parava. Apressou-se a preparar o jantar. Era dia
de casa cheia, dia de alegria, dia de festa, e não podia ser de outra forma.
Não sabia viver sem a família e sem os amigos. Eram a sua fonte de energia e ao
mesmo tempo a sua razão de viver. O seu “centro”. A sua entrega era total. Em
todas as escolhas que fez na vida, a família veio sempre em primeiro lugar. Não
podia ser de outra forma. Não fazia sentido de outra forma…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Ana, a intensa. A Ana que dá sem esperar nada
em troca. A Ana que vive como se hoje fosse o último dia. A Ana que escreve
porque não consegue existir de outra forma. A Ana que é a Ana porque tem a família
que a ama. A Ana que desde criança sabia que só deste jeito poderia ser a Ana.
Pois é, ela sabia… Já estava escrito.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"><br /></span>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>Texto: </b>Adelaide Miranda, Outubro 2017</span></div>
<span lang="PT"></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">A escritora, Ana Silvestre, está disponível para contacto:</span><br />
<br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white;"><b>facebook: </b></span><span style="background-color: white; white-space: nowrap;">https://www.facebook.com/eusabiaestavaescrito</span></span><br />
<br /></div>
</div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-82072888642395909962017-10-06T04:58:00.001-07:002017-10-06T04:58:18.603-07:00A alma por trás de... Paula Bollinger<div class="MsoNormal">
<span lang="PT"><b>A alma por Trás de... Paula Bollinger</b></span><br />
<span lang="PT"><b><br /></b></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR67Qgb2NTV-yeICE-8r-dwkLLJ2ilniHm2F5VpcMOYlMlC8gTORgB9r21BCXFPjYRd3h1BJT9xSoXv7ealNtAhliNt7ac0_IjZtVjwYIFqxwT6gKz4MuwU7wV7w5NjQg6QBP-_1z1hvNP/s1600/IMG_1256.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1152" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR67Qgb2NTV-yeICE-8r-dwkLLJ2ilniHm2F5VpcMOYlMlC8gTORgB9r21BCXFPjYRd3h1BJT9xSoXv7ealNtAhliNt7ac0_IjZtVjwYIFqxwT6gKz4MuwU7wV7w5NjQg6QBP-_1z1hvNP/s320/IMG_1256.JPG" width="230" /></a></div>
<span lang="PT"><br /></span>
<span lang="PT"><br /></span>
<span lang="PT">Paula, sentou-se
no sofá e aconchegou-se no seu canto favorito: o ombro do seu marido. Respirou
paz e amor. Finalmente, encontrou o que tinha procurado uma vida inteira. Ali,
aninhada no seu porto seguro, grudada no seu príncipe encantado, alcançou o
sonho de uma vida: encontrar a alma gémea, a alma que a entendesse sem que ela
precisasse falar, a alma que a protegesse sem que ela precisasse de pedir
socorro, a alma que encaixasse perfeitamente nas curvas quebradas da sua.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Quase a
adormecer, despertou com o samba de roda que se dançava no seu ventre. O maior
milagre da sua vida, a pequena Isabella, talvez por sentir a paz interior, a
felicidade e o amor que emanava da sua mãe, decidiu celebrar sambando ao ritmo
do amor. Carinhosamente, Paula colocou a mão de António sobre o seu ventre e ambos
sorriram com cumplicidade. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">É incrível, como
a vida corre e como o tempo passa, pensou Paula. Sonhadora e aventureira, desde
pequena, sempre soube que o segredo da vida era viver intensamente. Cidadã do
mundo, cedo aprendeu que a paz e a estabilidade encontra-se dentro do lar. Cedo
aprendeu que o lar não é feito de quatro paredes mas de amor e união. Passou
por vários países e absorveu muitas culturas. Com cada mudança aprendeu que
nunca se deve deixar nada por fazer porque depois pode ser tarde demais. Ao
crescer, viveu em vários cantos do mundo e, apenas teve uma constante na vida:
a família. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Como mulher,
sempre lutou por viver a vida intensamente. A vida não vale a pena ser vivida
se for tomada como garantida. A energia que carregamos deve ser utilizada para
seguirmos os nossos sonhos, para sermos melhores que nós próprios. Todos os
dias devemos competir com o nosso eu de ontem, tentarmos ser melhores, mais
humanos, mais vivos. Nas mil vidas que viveu tentou sempre fazer o que a sua
alma pedia, o que a sua alma gritava. Sem medos largou o que teve que largar,
recomeçou o que teve que recomeçar. Sempre definiu o seu amanhã, sempre definiu
a sua profissão. Lutou contra o protótipo da mulher convencional e foi diretora
de televisão numa altura em que as mulheres ainda eram vistas como domésticas. Tornou-se fotografa masculina contra os standards da sociedade. Viveu
muito e perdeu pouco. Os erros foram lições da vida que a ajudaram a chegar
onde chegou hoje.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Conquistou o
mundo, mas faltava ser conquistada. Procurou o amor, o lar que lhe trouxesse
paz interior, e lutou. Lutou muito por amor. O maior sonho, o de ser mãe, foi
lhe roubado pela natureza. O diagnóstico, pouco favorável, tirou-lhe a
esperança e deixou de sonhar em gerar uma criança. Mas o amor, o amor não se
procura... O amor encontra-se. E quando
menos esperava, encontrou a alma que lhe pertencia. Uma alma que entrou no seu
intimo e reacendeu a paixão pela cozinha. Uma alma que entrou no seu íntimo e
curou a sua dor profunda. O amor... O amor faz milagres...<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PT">Aninhada no seu
porto seguro, Paula, deixou-se adormecer. O amor faz milagres... O maior
milagre da sua vida estava a sambar no seu ventre. Viveu mil vidas em uma, fez
o que tinha que fazer, lutou o que tinha que lutar. A vida conspirou para que
nesse preciso momento estivesse exatamente onde tinha de estar: ao lado da sua
alma gémea, carregando em si, contra todas as expectativas, o milagre da vida. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIFEw3NPoFv30GnkCxkOdbdl_RKiTICtU6Y2GBwGtXgUf0BqKOuTngc0WdE6hoCg0f6nuq86YQznx8zSzuHpvxFRcrzqnsGutIfckaEZ9Ymfb00cQHUC2X_IkUe4G8fd5GMCGg5U9bGxkh/s1600/IMG_3780.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1280" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIFEw3NPoFv30GnkCxkOdbdl_RKiTICtU6Y2GBwGtXgUf0BqKOuTngc0WdE6hoCg0f6nuq86YQznx8zSzuHpvxFRcrzqnsGutIfckaEZ9Ymfb00cQHUC2X_IkUe4G8fd5GMCGg5U9bGxkh/s320/IMG_3780.JPG" width="256" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>Texto: </b>Adelaide Miranda, Outubro 2017</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">A fotografa/blogger, Paula Bollinger, está disponível para contacto:</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>instagram: </b><span style="background-color: white;">@paulabollinger_entrecolheradas</span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white;"><b>facebook: </b></span><span style="background-color: white; white-space: nowrap;">https://www.facebook.com/paulabollingerentrecolheradas</span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white; white-space: nowrap;"><b>Blog:</b></span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white;">www.</span><span style="background-color: white;">entrecolheradas</span><span style="background-color: white;">.com</span></span></div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-4400386182424187712017-09-05T05:57:00.002-07:002017-09-05T09:28:01.642-07:00A alma por trás de... Ana Oliveira<br>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "arial";"><strong><span style="font-size: medium;">A Alma
Por Trás de... Ana Oliveira</span></strong></span></span><br>
<strong><span style="font-family: "arial"; font-size: large;"></span></strong><br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDy5WnqLrnFLgk590kmVvLBJEb-JR2X5EfR-YIWmllPLOq0YF3KQncDx2IFhHUUrX2soVBAA_YHEv08w5iNe-Vxh5dHhx3cOTCS-wvSG5JqXe1ER-t9nKBDE-QXScuYJTSAUr_1gmY0_Iw/s1600/image3.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="1365" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDy5WnqLrnFLgk590kmVvLBJEb-JR2X5EfR-YIWmllPLOq0YF3KQncDx2IFhHUUrX2soVBAA_YHEv08w5iNe-Vxh5dHhx3cOTCS-wvSG5JqXe1ER-t9nKBDE-QXScuYJTSAUr_1gmY0_Iw/s320/image3.JPG" width="320"></a></div>
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "arial";"><strong><span style="font-size: large;"><o:p></o:p></span></strong></span></span> </div>
<br>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br></div><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Acordou com o cheiro do mar. Deambolou, meio zonza, até às janelas, do estilo francês, que davam acesso às traseiras da casa e ao trilho que lhe levava à praia. <o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">A meio caminho, arrependeu-se de não ter levado um casaco. Abraçou-se e continuou, a tiritar de frio, determinada a parar apenas em frente ao mar. <o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Ali, perante aquela imagem, sentou-se no areal e encolheu-se o mais que podia. Estava frio, sim, mas a necessidade de conversar com o mar era bem maior que um ocasional tremer de ossos.<o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Fechou os olhos e concentrou-se na sua própria respiração. Aos poucos, relaxou e focou-se apenas no barulho do mar. Inicialmente, eram as ondas a bater na areia que se faziam ouvir. Depois, o assobio nas conchas no fundo do mar tornou-se mais evidente. Por fim, e finalmente, a voz do seu pai fez-se ouvir.<o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">- Ana, minha filha, segue os teus sonhos sempre. Não desistas nunca, minha filha. Estou sempre no teu coração.<o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">As lágrimas, suas mais fiéis companheiras, escorreram pela sua face e tocaram-lhe os lábios. Saborou o sal e teve a certeza que estas lágrimas vinham do mar. Respirou fundo e ganhou coragem para responder.<o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">- Meu pai, minha força, meu porto seguro, meu anjo da guarda. Vou seguir sempre os meus sonhos porque sei que caminhas comigo, lado a lado, sempre. <o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">- Eu amo-te, Ana, minha filha.<o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">- E eu a ti, meu pai. Tenho tantas saudades tuas.<o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">- Não tenhas, minha filha. Estou contigo, sempre. Sou parte de ti, tal como tu és parte de mim...<o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">- Eu perdoo-te, meu pai. Queria tanto abraçar-te novamente.<o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">- Caminha até ao mar, minha filha. Senta-te à beirinha, tal como fizeste hoje, e deixa envolver-te pela sua força, pelo seu cheiro, pela sua melodia. Sou eu que te abraço, minha filha. Sou eu que te embalo. Amo-te...<o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">A voz do seu pai silenciou-se e foi substituída pelo bater das ondas na areia. Aos poucos, voltou a ficar ciente da realidade à sua volta. O tiritar dos ossos e o bater dos dentes tornaram-se, subitamente, ensurdecedores.<o:p></o:p></span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">A custo, levantou-se e voltou para casa. Aninhou-se na cama e tentou dormir. A conversa que teve com o pai, tinha trazido alguma paz mas só o tempo poderia ajudar a aguentar a saudade que lhe assaltava o peito. Os ossos ainda dormentes, do frio, também não a deixavam dormir. Levantou-se e ligou o rádio. Deixou-se envolver pela música que tocava e começou a dançar suavemente e em bicos de pés. Rodopiou ao som da música e viu-se, por momentos, livre de preocupações. Dançar era a sua salvação. Quando dançava, a sua alma viajava para outro mundo e via-se novamente nos braços do pai, a aprender a dançar, passo a passo, compasso a compasso...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT">O seu gato juntou-se a ela e juntos dançaram até ao amanhecer. Seu fiel companheiro, deitou-se à beira da cama e ronronou expressando cansaço. Ana, rendeu-se. Afagou o gato e com um sorriso nos lábios desligou a música e voltou para a cama. Finalmente, com a alma solta e livre, adormeceu.</span></div><div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span lang="PT"></span> </div></span></div><div><span lang="PT"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br></span></span></span></span></div></div>
<div class="separator" style="text-align: start; clear: both;"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Um texto de: </span><b style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Adelaide Miranda</b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;">Setembro 2017</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;"><b><br></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Contacto para entrevistas e shows:</b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;"><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;">ana_oliveira_1987@hotmail.com</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;"></span><br>
<div>
<span style="line-height: 107%;"> </span></div>
<div>
</div>
<span style="line-height: 107%;"><b>Social Media:</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;"><a href="https://www.facebook.com/anaoliveirabailarina">https://www.facebook.com/anaoliveirabailarina</a></span><br>
Insta @<span class="highlight" id="0.8210276788957135" name="searchHitInReadingPane">anaoliveira1987</span><br>
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";"><o:p></o:p></span></span></span> </div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-14786815735570489332017-06-06T01:54:00.001-07:002017-06-06T05:11:28.956-07:00A alma por trás de... Rlynda<b><span style="font-size: large;">A alma por trás de... Rlynda</span></b><br />
<strong><span style="font-size: large;"></span></strong><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMmdCo-g_s3g-KqlS-S1AfZFAGMCLB060whyHrnmzlZspbypYJhEO3S26_ZvEGIkHW9MQBpZ08HEF397yx0JVWEVNQNOasubBx2TabCwF61H82Usr7s_TMLHcxds3IlRv6UPH7ownBq8S-/s1600/IMG_2485.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMmdCo-g_s3g-KqlS-S1AfZFAGMCLB060whyHrnmzlZspbypYJhEO3S26_ZvEGIkHW9MQBpZ08HEF397yx0JVWEVNQNOasubBx2TabCwF61H82Usr7s_TMLHcxds3IlRv6UPH7ownBq8S-/s320/IMG_2485.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><div class="MsoNormal">
<br />
<br />
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: Arial;">Cortou,
cuidadosamente, os pedaços de tecido que a mãe lhe deu e fez um vestido para a
sua boneca. O modelito que fez não estava igual ao da mãe, mas também não
estava mau de todo. Olhou para a mãe com orgulho e abraçou-a depois de
experimentar a roupinha nova costurada especialmente para ela. As colegas da
escola admiravam os seus vestidos, que não se encontravam à venda em lado
nenhum. Eram exclusivos, no mundo inteiro não havia sequer um modelo igual.<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: Arial;">Sorriu
com a memória e bateu palmas, vigorosamente, quando terminou o seu primeiro
desfile. Mal quis acreditar que tinha conseguido. Praticamente, do nada, criou
a sua marca de roupa, fez os contactos todos que achou de devia fazer, e mais
alguns, contratou as melhores modelos de Indianápolis e... De repente, estava
ali em frente àquele palco ensurdecida pelos aplausos. Depois daquele desfile,
seguiram-se muitos outros. New York Fashion Week, Cleveland Fashion Week... As
vendas online aumentaram e o sonho de abrir a loja aos poucos se foram tornando
realidade. De modelitos para bonecas a modelitos para mulheres. Um sonho que
cresceu nas mãos da mãe e quase ganhou vida nas suas... Faltou o quase... A
loja não se concretizou e a realidade bateu à porta, mas mesmo assim, Rlynda,
nunca deixou de sonhar.<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: Arial;">Ergeu a
cabeça e dedicou-se aos seus filhos a 100%. Não deixou de sonhar, mas deu tempo
aos seus sonhos de amadurecerem. Durante dois anos dedicou-se aos filhos e à
profissão de comissária de bordo. Valeu-lhe o apoio na educação das crianças, a
benção de ter escolhido um pai presente para os seus filhos... <o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: Arial;">Rodeada
de amor, sentiu um desconforto ao aperceber-se que algo faltava. Sabia que
fazia parte da condição humana, a constante falta de satisfação, mas não
compreendia de onde vinha. Apesar de nunca ter aberto a loja a costura
continuava a ser parte da sua vida, mas aind assim faltava-lhe algo.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Tinha chegado a altura de abraçar um novo
projeto, de fazer algo que lhe desse satisfação a nível pessoal. Agarrou-se à
segunda paixão que tinha na vida: a música. Reavivou as memórias dos tempos em
que subia aos palcos como dançarina e corista de tantos cantores que admirava. Sucumbiu
à forma de como se arrepiava a dançar Kizomba e a cantar. Retornou a carreira
que tinha colocado de lado, em tempos, por amor aos seus filhos. Juntou o amor
à música com o amor à costura e continuou a costurar a sua própria roupa. As
presenças no palco eram sempre acompanhadas de indumentária costurada por si. A
vida sempre foi feita de escolhas e cada escolha reflete-se em algo que tem que
ser deixado para trás. No passado, optou por deixar a música devido ao tempo
que lhe roubava longe dos filhos e sem se aperceber apagou uma pequena chama no
seu coração. Agora, como mulher, compreendia que a felicidade dos seus filhos
iria depender da sua própria felicidade. Quanto mais feliz ela fosse, mais felicidade
teria para transmitir e sentiu a necessidade de seguir o seu caminho.<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: Arial;">Abraçou
a carreira de artista, desta vez como mulher e como mãe. Aos poucos foi
conquistando o seu lugar no mundo Kizomba, sempre fruto do seu esforço e
dedicação. Aprendeu que uma mulher bonita tem que se esforçar mil vezes mais
para marcar uma posição. Sentiu na pele a necessidade de dar dois passos para
trás ao apostar em propostas que se revelavam não ir de encontro aos seus
príncipios. Seguiu em frente com a consciência que antes de ser Rlynda, era a
Arlinda, mãe, e mulher. Seguiu em frente com a vontade de que amanhã os seus
filhos se pudessem orgulhar da mãe que têm.<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: Arial;">O
caminho é em frente. O caminho não é feito por uma estrada reta, por vezes a
estrada faz-te andar dois passos para trás, mas é uma estrada com um destino
que depende da força de vontade que se tem de se chegar lá. O seu caminho, inclui
um microfone, tecido e tesoura. Ao seu lado caminham os filhos e é esse amor
que lhe vai permitir cortar a meta e segurar os seus sonhos, cheios de vida nas
mãos.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;"></span> </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;">Um texto de: <b>Adelaide Miranda</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;">Junho 2017</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Contacto para entrevistas e shows:</b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;"><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><a href="mailto:Bookings@rlyndamusic.com" rel="noopener noreferrer" target="_blank"><span style="font-family: "times new roman";"><span style="font-size: xx-small;">Bookings@<span class="highlight" id="0.34130705519652" name="searchHitInReadingPane">rlynda</span></span><span style="font-size: xx-small;">music.com</span></span></a><span style="color: black; font-size: xx-small;"> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;"></span><br />
<div>
<span style="line-height: 107%;"> </span></div>
<div>
</div>
<span style="line-height: 107%;"><b>Social Media:</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;"><a href="https://www.facebook.com/Rlyndamusic">https://www.facebook.com/Rlyndamusic</a></span><br />
Insta @<span class="highlight" id="0.8210276788957135" name="searchHitInReadingPane">rlynda</span>_music<br />
YouTube <span class="highlight" id="0.7819484092952817" name="searchHitInReadingPane">Rlynda</span> Music </div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-71192175268138133512017-05-15T13:19:00.002-07:002017-05-15T13:19:38.171-07:00A alma por trás de... Tiago Ribeiro<b><span style="font-size: large;">A alma por trás de... Tiago Ribeiro</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixAcqF9W-CSFfxehFicfbxLJp4mrQH6vOC9Htu53L-CHeYfWZRKFtbNepGglWx8y4pH6YFr_BgtkZ9bfkH6vgu4sEHpAb36F2pneIU-yRdQEk8uUE-N-fzYqn3uEdpmZo_2PrKHs4LQeQP/s1600/tr+22-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixAcqF9W-CSFfxehFicfbxLJp4mrQH6vOC9Htu53L-CHeYfWZRKFtbNepGglWx8y4pH6YFr_BgtkZ9bfkH6vgu4sEHpAb36F2pneIU-yRdQEk8uUE-N-fzYqn3uEdpmZo_2PrKHs4LQeQP/s320/tr+22-2.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Viu-se
rodeado de espelhos, mas não tinha nenhuma porta por onde pudesse sair. Todos
os espelhos eram tão altos quanto a parede em que estavam encastrados e tinham
um número cravado na base. Sentou-se no centro da sala e pensou no que fazer a
seguir. Levantou-se e olhou para o espelho identificado como número 1. O
estranho espelho não refletia a sua imagem, nem imagem nenhuma. Era um espelho
baço, sem luz… virou-se lentamente e foi de encontro ao segundo espelho. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Surpreendeu-se
ao ver a sua imagem, como se estivesse sentado numa mesa, a desenhar. Tinha um
retrato à sua frente e copiava com precisão. Sorriu ao ver a sua expressão de
felicidade ao chegar ao resultado final. O Tiago, do outro lado, corria de um
lado para o outro com o desenho na mão. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ficou
curioso e virou-se para o terceiro espelho. O que o esperava? Do outro lado,
completamente sorridente, ensinava um grupo de crianças a dançar ao som do
hip-hop português. A coreografia incluía movimentos base de breakdance, tal
como os inconfundíveis passos à Michael Jackson. No final, as crianças
juntaram-se a ele e Tiago sorriu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">O quarto
espelho tinha um palco ao fundo. Como que num anfiteatro as cortinas abriram-se
e, Tiago, viu-se no meio de um grupo de dançarinos. Dançou com toda a força da
sua alma e terminou ajoelhado no chão. Os aplausos estrondosos fizeram vibrar o
espelho, e sentiu-se assolado por uma emoção que teve dificuldade em
reconhecer, mas que permitiu que invadisse o seu coração.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">De coração
cheio, Tiago, colocou-se em frente ao quinto espelho. Sentiu o peito rebentar,
quando se viu com o microfone na mão. Tremeu ao ver a emoção que carregava nos
olhos e reconheceu-a. Sentiu o sangue a ferver e o coração a palpitar. O
público aplaudiu e viu-se a olhar para os céus, a agradecer, como se quisesse
fundir às estrelas. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">A luz, que
invadiu o espaço, ofuscou-o. Tiago, virou-se e deparou-se com o primeiro
espelho. Piscou os olhos várias vezes de forma a ajustar-se à claridade. Aos
poucos, a imagem ao fundo fez-se ver. Viu-se, ainda novo, em frente à maquina
de Karaoke que tinha pertencido ao seu pai. De olhos fechados, cantava Bryan
Adams, vezes e vezes sem conta, até acertar nos tons a cem por cento. Ao
terminar, abriu os olhos e disse baixinho: “Para ti, meu pai.” O menino Tiago,
aproximou-se do espelho e ofereceu-lhe o microfone. Estupefacto, colocou a mão
dentro do espelho e agarrou no microfone. Sorriu, ao menino Tiago, e disse-lhe
que tudo ia correr bem. Disse-lhe que não se preocupasse porque o pai estaria
sempre com ele, e a sua memória bem viva dentro do coração.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">A imagem do
espelho desapareceu assim como a de todos os outros espelhos. Tiago ficou no
escuro, no centro da sala, com o microfone na mão. Sem saber o que fazer,
começou a cantar. Percebeu dentro daquela sala que cantar era a única arte que
o fazia sentir completo. Era a única arte que o fazia sentir-se em paz. Ao
fundo, surgiu uma porta para a qual se dirigiu. Atravessou-a e encontrou-se em
cima de um palco. O seu lugar era ali. Cantou para a multidão da mesma forma
que o menino Tiago cantou para o seu pai. Terminou com lágrimas nos olhos e
pode jurar que viu, ao fundo, o pai a aplaudir freneticamente. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Abriu os
olhos e reconheceu o seu quarto. Afinal, tudo não passou de um sonho.
Levantou-se e foi até à janela. O silêncio da noite confortou-o e a luz das
estrelas iluminou-lhe o espírito. Foi até ao sistema de som e agarrou no
microfone. As estranhas emoções que sentiu no sonho, vieram ao seu encontro.
Colocou o microfone ao peito e disse bem baixinho: Desta Vez é a Valer.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Um texto de: <b>Adelaide Miranda</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Maio 2017</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Contacto para entrevistas e shows:</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px;">Feel Nop Agency Produções Lda </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px;">BOOKING SHOWS: </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px;">CEO: Viktor Machado TEL: 966 581 435 </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px;">reservas@nopagency.com nop.bookings@gmail.com</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><b>Facebook do cantor:</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;">https://www.facebook.com/TiagoRibeiroSinger/</span></div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-75487590863206644182016-09-21T02:17:00.002-07:002019-05-12T11:31:01.459-07:00A alma por trás de... Annia<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><b>A Alma Por Trás de... Annia</b></span><br />
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_6QWpD-0pn0AJYQhvdA9v42dDkfBueuSgK9-pJiZOGRaki7t_giBMrWZ7WfTpiQVdu5NyatbJ63gwVB-HOC4aHsAUatdde_7Wsorrpcblxp9et4QJAFQwZPZn3GRQ-DTgWqcmn2VHNuVN/s1600/WhatsApp+Image+2019-05-09+at+14.47.44.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1066" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_6QWpD-0pn0AJYQhvdA9v42dDkfBueuSgK9-pJiZOGRaki7t_giBMrWZ7WfTpiQVdu5NyatbJ63gwVB-HOC4aHsAUatdde_7Wsorrpcblxp9et4QJAFQwZPZn3GRQ-DTgWqcmn2VHNuVN/s320/WhatsApp+Image+2019-05-09+at+14.47.44.jpeg" width="320" /></a></div>
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><br /></span>
<br />
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;"><br /></span>
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Não tinha noção de há quanto
tempo estava fechada naquela torre. A única porta trancada por fora e a única
janela alta demais para poder saltar. No início ainda tentou persuadir as aias
que lhe traziam a comida e que lhe davam o banho a deixá-la sair…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Por favor. Deixem-me sair. –
Pedia delicadamente.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Sabe que não podemos, menina
Tânia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Por favor. Peço-vos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Não podemos, menina. É contra
as nossas ordens. E, além disso, quer sair para quê? Aqui tem tudo, menina.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Quero ir ver o mundo… Preciso
ver o mundo…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">O tempo passou e aos poucos,
incrivelmente, foi-se habituando àquele espaço. Na realidade já mal se lembrava
do mundo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Sair para quê? - Disse em voz
alta. – Ouvi dizer que lá fora o mundo é cruel… A aia bem me disse que mesmo
que eu saísse mal saberia defender-me. Sair para quê?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">As horas, os dias, os anos
passaram e embora a rotina do seu pequeno mundo não a incomodasse durante o
dia, durante a noite tinha pesadelos. Alguma coisa a inquietava. Por breves
momentos perguntava-se onde foi que perdera a força para lutar por si mesma.
Não lhe faltava nada naquele pequeno mundo, mas por vezes sentia que lhe
faltava tudo. Os pesadelos começavam sempre com ela à beira da janela a
preparar-se para saltar e terminavam com o seu corpo inanimado no chão.
Contudo, por mais estranho que parecesse o pequeno espaço de tempo em que se
deixava cair sabia a liberdade. O coração pulava de excitação por saborear aquele
momento em que livre voava ao encontro do chão… Acordava a tremer e falava para
si mesma:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Saltar para quê? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Certa noite acordou com uma voz
suave que a chamava:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Tânia. Acorda, Tânia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Uhm… O quê? – abriu os olhos
com receio, pois não reconheceu a voz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Anda comigo, Tânia. Vamos sair
daqui.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Sair? Sair para quê? O mundo…
esse mundo… Não me saberei defender.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Não te preocupes com isso.
Estou aqui para cuidar de ti e nunca te irei abandonar.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Mas quem és tu? O que queres de
mim?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Vim libertar-te, Tânia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Não, não pode ser. Disseram-me
que só poderia sair quando o príncipe me viesse resgatar. E tu não és um
príncipe. Tu és uma menina…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Anda Tânia, o tempo está a
passar. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Como entraste aqui?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Anda, Tânia. Confia em mim. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Olhou para a rapariga que estava
ao seu lado, o seu rosto… O seu rosto não lhe parecia estranho. Olhou no fundo
dos seus olhos e sentiu que podia confiar. Aceitou a mão que esta lhe estendia
e levantou-se. Aproximaram-se da porta e a misteriosa salvadora encostou-se à
fechadura e cantou uma breve melodia. A porta abriu-se e Tânia olhou para ela
incrédula.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Como fizeste isso? Estes anos
todos bastava-me cantar para abrir a porta?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- A música liberta-te, Tânia.
Como é que te esqueceste disso? Agora vamos, o tempo urge.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Saíram do pequeno quarto e
desceram as escadas, em caracol, quase que infinitas até chegarem a uma grande
porta de madeira. Nesse instante, parou.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Espera… As minhas aias… As
minhas amigas? Nunca mais as vou ver?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- As tuas amigas? Tuas amigas?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Sim… Fizeram-me tanta companhia
durante este tempo todo. Vou sentir saudades delas…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Tuas amigas? Libertaram-te?
Mantinham-te aqui presa, tuas amigas?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Sim… Elas não podiam…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Não podiam? Nunca houve uma
oportunidade? Ou apenas quiseram guardar-te só para elas e não te queriam
partilhar com o mundo?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- O mundo? O mundo é escuro…
Disseram-me. Tenho medo do mundo, não saberia defender-me.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Tânia, o mundo é escuro mas
também é claro… E tu podes aprender a defender-te do escuro e a apreciar o
claro… Agora vamos que o tempo urge…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Com algum receio, Tânia respirou
fundo e deixou-se levar por esta rapariga misteriosa. Decidiu continuar a
confiar nela, apesar de ter medo do que lhe esperava lá fora.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Antes de abrir a porta, a
salvadora, desembrenhou a espada e preparou-se. Tinha de defendê-las caso fosse
necessário. Assim que a porta se abriu correram as duas em direcção à floresta.
Apesar do medo, Tânia sorriu com a sensação do vento a passar-lhe pelo rosto.
Já não sabia o que era correr. Tinha-se esquecido de como era bom.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Caminharam durante horas a fio e
pelo caminho a misteriosa rapariga enfrentou os guardas que foram aparecendo
para tentar resgatá-la de volta para a torre. Tânia olhava para ela e admirava
a sua coragem, a sua ferocidade, a sua força… Com o passar das horas os guardas
deixaram de aparecer e começou a sentir-se em segurança.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Acho que desistiram de me resgatar.
– Disse enquanto descansavam numa clareira.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Quem sabe? Mas temos de estar
sempre preparadas, alertas. Até estarmos em segurança…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Sim, compreendo. Posso pedir-te
uma coisa?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Ensinas-me a cantar? Aquela
música que disseste que me libertava…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Tânia, sei que não te lembras
de mim, mas nós já estivemos juntas muito antes de ires para aquela torre. Na
realidade quem me ensinou a cantar foste tu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Eu? Sim, tu. Quando ainda não
sabias o que era o mundo… Agora vamos… O lugar seguro está perto. Aí poderemos
falar.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Seguiram viagem e Tânia
questionava-se sobre esta nova amiga. Uma rapariga que apareceu do nada para
salvá-la. Onde esteve estes anos todos? Porque não veio antes se era tão sua
amiga?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">Chegaram a uma clareira e a
rapariga parou.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Finalmente. Aqui já ninguém nos
poderá alcançar.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Obrigada, por me teres salvo…
Obrigada por me trazeres de volta ao mundo… Obrigada por me defenderes… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Eu nasci para te defender. Há
muitos anos atrás quando não tinhas medo do mundo estávamos sempre juntas… Éramos
como uma só… Eu existo porque tu existes… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Como assim? De onde vens tu?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- De dentro de ti… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- De dentro de mim? Quem és tu?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Tânia, olha bem para mim.
Lembra-te de mim. Eu existo porque tu existes…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Porque </span><span lang="PT" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">é que
não vieste antes?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Eu vim quando tu chamaste por mim...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Eu? Chamei por ti... Como assim? Quando?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Há umas noites atrás... Senti-te por breves instantes a
sentir o mundo. Senti-te a saborear a liberdade e chamaste por mim.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Como se não sei quem tu és… Não
sei sequer como te chamas...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt;">- Oh Tânia, eu? Eu sou parte de
ti. Eu sou a Annia… </span><span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIkHbfmZwSV1NOXiemUUH-FqDTbVGIdHK-JwEWGiTkHBy9jmHNUME1HLVwQ0DWV5Gs8Vmiwh2kDRoYll8NN47YKG_NuchKWg8hbn_hqk-c5MjuYZHak9uS6bGkj_AqDqGKt3XU2FvF8-Az/s1600/Aniyah.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIkHbfmZwSV1NOXiemUUH-FqDTbVGIdHK-JwEWGiTkHBy9jmHNUME1HLVwQ0DWV5Gs8Vmiwh2kDRoYll8NN47YKG_NuchKWg8hbn_hqk-c5MjuYZHak9uS6bGkj_AqDqGKt3XU2FvF8-Az/s320/Aniyah.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<strong>Adelaide Miranda, 21 de Setembro 2016</strong></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Contactos para entrevistas e espetáculos:</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Facebook.com/anniaofficial</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<div id="Signature">
<div id="divtagdefaultwrapper" style="background-color: white; color: black; font-family: Calibri,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12pt;">
<div class="ecxMsoNormal" style="line-height: normal;">
<b><span lang="PT-BR" style="font-family: "courier new"; font-size: 11pt;"><span style="color: #ac193d; font-size: small;"></span></span></b><br /></div>
</div>
</div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-88079581257058827572016-09-16T05:47:00.003-07:002016-09-16T05:47:57.224-07:00The soul behind... DJB<strong><span style="font-size: large;">The soul behind...</span></strong> <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikeM83yf59PcojU0rtVQM6hkdKdSxvkadxxp8AeT1Ch5vzF5_oQga6aTLuHIATB828lfl6XR0sYLWVk3NpYBgYUaa_LPgS5_H3yYu57YZxxql_0tjuO9NyyE8_TpRYCcdQC0X_AC65tx95/s1600/IMG_3411.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="122" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikeM83yf59PcojU0rtVQM6hkdKdSxvkadxxp8AeT1Ch5vzF5_oQga6aTLuHIATB828lfl6XR0sYLWVk3NpYBgYUaa_LPgS5_H3yYu57YZxxql_0tjuO9NyyE8_TpRYCcdQC0X_AC65tx95/s320/IMG_3411.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">
</span><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Arial;"><span title="“Assim que a música começou foi a correr ter com a mãe… Abraçou as pernas dela, com os seus braços franzinos, e colocou os pés em cima dos dela.">"As
soon as the music started he runs to his mother ... He hugged her legs with his
puny arms, and put his feet on top of them. </span><span title="Passo a passo, aprendeu a dançar agarrado às saias da mãe…”.
">Step
by step, he learned to dance clinging to his mother's skirts ... “<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">From all the memories he had from a distant time in Angola,
this was undoubtedly the most striking. </span><span title="Fechava os olhos, revia-se naquele quintal e relembrava as feições da mãe que não via desde que, aos catorze anos, partiu para Portugal."><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Arial;">He
closed his eyes and he could transport himself to that same yard and see his mother's
features. The mother that he has not seen since the age of fourteen, when he left
for Portugal, and that he would never see again unless there is such a thing as
an afterlife. His mother that at the same time is the source of his pain, due
to missing her so much, and the source of his energy. She will forever remain
the force that keeps him going. <o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Give up? </span><span title="Nunca!"><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;">Never! </span></span><span style="font-family: Arial;"><span title="Devia à mãe tornar-se no homem que ela sempre sonhou.
"><span style="font-size: x-small;">He knows he
needs to become the man that is mother wanted him to be.</span><span style="font-size: x-small;">
</span></span><span style="font-size: x-small;"><span title="Com a mãe aprendeu a amar a música e enquanto for vivo esse amor nunca irá terminar.">With
her, he learned to love music and as long as he lives this love will never end.
</span><span title="O amor pela música fundiu-se com o amor pela mãe.">The love
for music merged with the love for his mother. </span><span title="Fundiu-se naquelas tardes quentes em que dançavam juntos no quintal, fundiu-se com as memórias das noites em que ela cantava para ele adormecer, fundiu-se com a melodia da sua voz que ele carrega no peito… Mãe… A sua mãe…">It
merged with the memories of those hot afternoons when they danced together in
the yard… It merged with the memories of the nights she sang to him until he fell
asleep… It merged with the melody of her voice that he still carries in his heart...
Mother... His Mother... </span><span title="A sua música… A sua força…
">His
music... His strength...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">The time in Portugal was brief. </span><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Arial;"><span title="Alguns anos de uma vida inteira parecem como que meia hora num dia.">It
is impressive how in a lifetime a couple of years feel like half an hour in one
day. </span><span title="Breves… A mudança para Inglaterra deveu-se à vontade única de seguir os seus sonhos, como a mãe sempre o motivara.">Brief
... The move to England was due to the unique desire to follow his dreams. The
future? </span><span title="A música, sem dúvida.">Music, no doubt. </span><span title="Ser DJ era mais do que tocar umas músicas numa festa.">Being a DJ was much
more than playing some songs at a party. </span><span title="Ser DJ significava e significa respeitar a música, conhecê-la, masterizá-la.">Being
a DJ meant and means, at least for him, respecting the music, knowing it, mastering
it… </span><span title="O curso de Engenheiro de Som foi tirado a custo, entre estudos e trabalhos, mas não podia ser de outra maneira.">The
graduated as a Sound Engineer with a lot of hard work but it wasn’t on him to
give up. He had to do it could not be otherwise. </span><span title="Para se viver da música tem que se conhecer de onde ela vem, reconhecer a sua vibração, os seus ricochetes e mudanças de direcção…
">In
order to make a living from music one has to know where it comes from,
acknowledge its vibration, its changes of direction...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">For years, known as DJ UK, he animated African nights in
England. </span><span title="Com auscultadores nos ouvidos e o pé a marcar o passo sentia-se realizado ao ver o público a vibrar com as suas seleções de música, com as suas passagens de mestre."><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Arial;">With
headphones in his ears, and his feet setting the pace and following the rhythm,
he rejoiced watching the audience vibrate with his music selections. It always
felt like his mother was there amongst the crowd, vibrating and cheering...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">As he accomplished his dreams, one by one, more would
follow. </span><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Arial;"><span title="A empresa “Não Custa Nada”, que surgiu de uma brincadeira com amigos, promove música, artistas e eventos.">His
company "Não Custa Nada", which started from a joke with friends,
promotes music, artists and events. </span><span title="Com a experiência surge a maturidade e a necessidade de se afirmar surgiu e como tal decidiu assumir o seu nome.">As
with everything, with experience come maturity and the need to accept that. He
decided to drop his “artist name” and goo by the name his mother gave him. People
should know him for who he really was. What is the need to change the name that
defines him? </span><span title="Qual a necessidade de criar uma imagem baseada no público que entretém?">What
is the need to create an image based on the public that he entertains? </span><span title="DJ UK?">DJ UK? </span><span title="Não… Domingos Jorge Bartolomeu.">No...
Domingos Jorge Bartholomeu, his family name, a blessed name given by his mother...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">When he first put on paper the acronym of his name, he
couldn’t avoid smiling at the coincidence: DJB. </span><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Arial;"><span title="Por mais que queira separar-se da sigla de “deejay” o próprio nome não o permite.">For
as much as he wanted to separate himself from the acronym for
"Deejay" it seems naturally impossible. Coincidence or destiny? </span><span title="Essa pergunta só numa outra vida a sua mãe poderá responder.">This
question only in another life his mother could respond. DJB yesterday, today
and forever. <o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">The next step? </span><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Arial;"><span title="A música, sem dúvida.">Music,
no doubt. </span><span title="Caminha agora para as malhas da produção.">Now DJB
is aiming to become a music producer and is more than one hundred per cent dedicated
to his new project "Me Suja" knowing that soon more will come. </span><span title="Não tem medo do futuro porque sabe o que o futuro lhe traz: Música e o sorriso da sua mãe… Hoje, um lutador e pai de família, DJB sente-se abençoado.">Never
afraid of the future because he knows what the future brings: Music and the
smile of his mother ... Today, a fighter and a father, DJB feels blessed. </span><span title="Sabe que os pés que controlaram os seus primeiros passos de dança, quando ainda não sabia andar, irão dar-lhe sempre o apoio que necessita.">He
is certain that the feet that have managed to teach him his first dance steps,
when he didn’t not even know how to walk, will always give him the support to
move forward. </span><span title="Na forma de um beijo dos seus filhos, de uma palavra amiga, de uma música… Aqueles mesmos pés ganharam as formas que tiveram que ganhar para ampará-lo.">Either
in the form of a kiss of his children, a hug, a kind word, a song ... Those
same feet that assumed so many different forms throughout his life will always
be there or of that he is sure.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">In the form of a melody his guardian angel embraces him
it until the day, in another life, that he will be able to stretch his arms,
once again, hold her <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>and carefully place
his feet on top of hers and dance, in that same yard in the suburbs of Angola,
dance , dance… <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOFjQV4n9FrcFPD3PwLoCIRBp6XjP-jZhrb88tlArW3KQ33H_rL67oI2GWsjgmE5fniMUu-23cbGnm9PbK4for6QrtboN_NgEC8x1mXe4TlLJLM5EHp07CyTX1PoLgCdHleH34XjnSvpGI/s1600/IMG_3416.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOFjQV4n9FrcFPD3PwLoCIRBp6XjP-jZhrb88tlArW3KQ33H_rL67oI2GWsjgmE5fniMUu-23cbGnm9PbK4for6QrtboN_NgEC8x1mXe4TlLJLM5EHp07CyTX1PoLgCdHleH34XjnSvpGI/s320/IMG_3416.JPG" width="213" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<strong>Adelaide Miranda, September 2016</strong></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<strong></strong> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<strong>DJB's Official Contacts:</strong></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<strong></strong> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="p1" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Facebook
/ DJB Pro NCN<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Facebook
/ Domingos Jorge Bartolomeu<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Facebook
/ Não Custa Nada<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Instagram
/ DJBpro_ncn<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Instagram
/ naocustanada<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Instagram
/ naocustanadashop<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Twitter
/ DJB Pro NCN<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Twitter / NCNSHOP<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Soundcloud / DJB Pro NCN<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Soundcloud
/ Não Custa Nada<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">YouTube
/ DJB Pro NCN<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<strong></strong> </div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-62227678912492943402016-09-16T04:13:00.000-07:002016-09-16T04:13:30.884-07:00A alma por trás de... DJB<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7N8fIifk0VfGVPswz62x24EVEw5wgoI1iP_zS1zsakjAouj8oG82iwyn3KkWCJ-8lC-MIsuLoOn5fZYA84S41IIJCOs5CaomSUM3ST0hIXUx_oTjYbBgRgN0VGO3ZMIFrnwfP8Ee5YHBJ/s1600/IMG_6540.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7N8fIifk0VfGVPswz62x24EVEw5wgoI1iP_zS1zsakjAouj8oG82iwyn3KkWCJ-8lC-MIsuLoOn5fZYA84S41IIJCOs5CaomSUM3ST0hIXUx_oTjYbBgRgN0VGO3ZMIFrnwfP8Ee5YHBJ/s1600/IMG_6540.png" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">“Assim que a música
começou foi a correr ter com a mãe… Abraçou as pernas dela, com os seus braços
franzinos, e colocou os pés em cima dos dela. Passo a passo, aprendeu a dançar
agarrado às saias da mãe…”.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Das memórias que
tinha dos tempos de Angola, essa era sem dúvida a mais marcante. Fechava os
olhos, revia-se naquele quintal e relembrava as feições da mãe que não via
desde que, aos catorze anos, partiu para Portugal. Não via e por ironia do
destino nunca mais iria ver. Quem sabe um dia, se existisse vida após a morte,
voltaria a abraçar a mãe que tanta falta lhe fez e que surpreendentemente era a
força que o fazia continuar. Desistir? Nunca! Devia à mãe tornar-se no homem
que ela sempre sonhou.<o:p></o:p></span></div>
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Com a mãe aprendeu a
amar a música e enquanto for vivo esse amor nunca irá terminar. O amor pela
música fundiu-se com o amor pela mãe. Fundiu-se naquelas tardes quentes em que
dançavam juntos no quintal, fundiu-se com as memórias das noites em que ela
cantava para ele adormecer, fundiu-se com a melodia da sua voz que ele carrega
no peito… Mãe… A sua mãe… A sua música… A sua força…<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">A passagem por
Portugal foi breve. Alguns anos de uma vida inteira parecem como que meia hora
num dia. Breves… A mudança para Inglaterra deveu-se à vontade única de seguir
os seus sonhos, como a mãe sempre o motivara. O futuro? A música, sem dúvida.
Ser DJ era mais do que tocar umas músicas numa festa. Ser DJ significava e
significa respeitar a música, conhecê-la, masterizá-la. O curso de Engenheiro
de Som foi tirado a custo, entre estudos e trabalhos, mas não podia ser de
outra maneira. Para se viver da música tem que se conhecer de onde ela vem,
reconhecer a sua vibração, os seus ricochetes e mudanças de direcção… <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Vive da música.
Durante anos, conhecido como DJ UK, animou as noites africanas. Com
auscultadores nos ouvidos e o pé a marcar o passo sentia-se realizado ao ver o
público a vibrar com as suas seleções de música, com as suas passagens de
mestre. Sentia que a mãe vibrava junto com a multidão… <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">À medida que foi
concretizando os sonhos, um a um, outros foram crescendo. A empresa “Não Custa
Nada”, que surgiu de uma brincadeira com amigos, promove música, artistas e
eventos. Com a experiência surge a maturidade e a necessidade de se afirmar
surgiu e como tal decidiu assumir o seu nome. Qual a necessidade de alterar o
nome que o define? Qual a necessidade de criar uma imagem baseada no público
que entretém? DJ UK? Não… Domingos Jorge Bartolomeu. Nome de família, nome
abençoado dado pela sua mãe…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Quando pela primeira
vez colocou em papel a sigla do seu nome, sorriu com a coincidência: DJB. Por
mais que queira separar-se da sigla de “deejay” o próprio nome não o permite.
Coincidência ou Destino? Essa pergunta só numa outra vida a sua mãe poderá
responder. DJB, ontem, hoje e para sempre.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">O próximo passo? A
música, sem dúvida. Caminha agora para as malhas da produção. Dedica-se ao
Projeto “Me Suja” e sabe que mais virão. Não tem medo do futuro porque sabe o
que o futuro lhe traz: Música e o sorriso da sua mãe… Hoje, um lutador e pai de
família, DJB sente-se abençoado. Sabe que os pés que controlaram os seus
primeiros passos de dança, quando ainda não sabia andar, irão dar-lhe sempre o
apoio que necessita. Na forma de um beijo dos seus filhos, de uma palavra
amiga, de uma música… Aqueles mesmos pés ganharam as formas que tiveram que
ganhar para ampará-lo. Na melodia da música, a sua protetora abraça-o até o dia
em que numa outra vida em que voltará a esticar os braços para abraçá-la,
poisar cuidadosamente os pés sobre os dela e girar, naquele mesmo quintal,
girar, girar… <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: center; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifa0mEN7xHBIP0FD-WKgXjT6jIBMe3GBgnfMfabZtCPUsDOqzXu-1AZ8aKF1mc62gyTolmjrIUZW3cYX0_vQ2256WAY9UQ5UHTdsC5ybUMBM42xsvf0NR06D8ZdLdSqjgQ-MGlksaDVlIv/s1600/IMG_3416.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifa0mEN7xHBIP0FD-WKgXjT6jIBMe3GBgnfMfabZtCPUsDOqzXu-1AZ8aKF1mc62gyTolmjrIUZW3cYX0_vQ2256WAY9UQ5UHTdsC5ybUMBM42xsvf0NR06D8ZdLdSqjgQ-MGlksaDVlIv/s320/IMG_3416.JPG" width="213" /></a></o:p></span></div>
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p><div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><strong>Adelaide Miranda, Setembro 2016</strong></span></div>
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p><div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><strong>Contactos Oficiais DJB:<o:p></o:p></strong></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></div>
<div class="p1" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Facebook / DJB Pro NCN<o:p></o:p></span></div>
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Facebook / Domingos Jorge Bartolomeu<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Facebook / Não Custa Nada<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Instagram / DJBpro_ncn<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Instagram / naocustanada<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Instagram / naocustanadashop<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Twitter / DJB Pro NCN<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Twitter / NCNSHOP<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Soundcloud / DJB Pro NCN<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Soundcloud / Não Custa Nada<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">YouTube / DJB Pro NCN<o:p></o:p></span><br />
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"></span> </o:p> </span><br />
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: center; vertical-align: middle;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWAWEQI2KLHUuBTJs16Y1nLZKK0-ljoPsFUdkDWR_0ljXaCWpbbKRNoJzBCuvEaA0M55doc0ai0GxhL-dYd1iFqjiYYhvbTcmqHgD9Ut-4wRreSDXpKp6wCI8snIVNj6vDqDHV38hSOOXG/s1600/IMG_3417.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="187" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWAWEQI2KLHUuBTJs16Y1nLZKK0-ljoPsFUdkDWR_0ljXaCWpbbKRNoJzBCuvEaA0M55doc0ai0GxhL-dYd1iFqjiYYhvbTcmqHgD9Ut-4wRreSDXpKp6wCI8snIVNj6vDqDHV38hSOOXG/s320/IMG_3417.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify; vertical-align: middle;">
</div>
<div class="separator" style="-ms-text-justify: inter-ideograph; background: white; clear: both; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: center; vertical-align: middle;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlOIGh3JjH_d242iatOwJ_D1d4O3A6bX0CcR2E8ODu-xKkhBn1tnDPhFMNaS5JXbgDTSueqQfUJ2kqfCR2U8WvuiebPwykldy5L2Xgs9KzfmA0s-QOl8Y3wsTH1Lnu3ydHmgMTuq8hfgdA/s1600/IMG_3413.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="319" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlOIGh3JjH_d242iatOwJ_D1d4O3A6bX0CcR2E8ODu-xKkhBn1tnDPhFMNaS5JXbgDTSueqQfUJ2kqfCR2U8WvuiebPwykldy5L2Xgs9KzfmA0s-QOl8Y3wsTH1Lnu3ydHmgMTuq8hfgdA/s320/IMG_3413.JPG" width="320" /></a></div>
</o:p></span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center; vertical-align: middle;">
<span lang="PT-BR" style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT-BR; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><strong><o:p></o:p></strong></span> </div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; vertical-align: middle;">
<span lang="PT" style="color: black; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: PT; mso-bidi-language: TH; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span> </div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-2055734575053687702016-08-27T15:06:00.002-07:002016-08-27T15:06:56.225-07:00A alma por trás de... Carlos Pedro<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9YedcHOHr_xNUuGbqderVo1oO3mBpHzeoZpLhkncegM-SjMzT8sbCCvAtiE04uDlHkIwSVpD9arUgou6Zq0FOza2YgpLhhHigb_BoFmhz2f5YPOygT5S0aNHVKdqsl4Ew4ICmjyMh-0B9/s1600/zjHl2lgef9cYrQL0JFa7kzbw2vuBqh9JmBzM1T19OXdE9g5shnN1i.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9YedcHOHr_xNUuGbqderVo1oO3mBpHzeoZpLhkncegM-SjMzT8sbCCvAtiE04uDlHkIwSVpD9arUgou6Zq0FOza2YgpLhhHigb_BoFmhz2f5YPOygT5S0aNHVKdqsl4Ew4ICmjyMh-0B9/s1600/zjHl2lgef9cYrQL0JFa7kzbw2vuBqh9JmBzM1T19OXdE9g5shnN1i.png" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">As
tardes no bairro da Maianga eram sempre movimentadas depois das aulas. Carlos
Pedro e os seus amigos, debaixo do calor abrasador de Angola, com os calções
suados e as sandálias cansadas, decidiam qual a equipa que iria começar a
atacar no seu jogo favorito: o futebol humano.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">-
Carlos, vem para cima rapaz, preciso que vás buscar água. – Gritou a sua mãe da
janela do sétimo andar.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">Desanimado
por ter de parar a brincadeira, Carlos, subiu as escadas do prédio, já que o
elevador não trabalhava, devido ao corte de energia, para ir buscar o garrafão
de água. Esperava-lhe um caminho tortuoso mas sem água canalizada não havia
outra forma, teria de carregar o garrafão porque a mãe precisava da água para
cozinhar. Enquanto voltava para casa, rezava pelo caminho para que não faltasse
gás. As pernas já lhe doíam e as forças começavam a faltar e de maneira alguma
conseguiria carregar uma botija.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">Quando
chegou a casa, já os irmãos faziam confusão na cozinha à espera do jantar
enquanto esperavam ansiosos a chegada do irmão mais velho. Sentia-se responsável
por eles e tentava sempre ajudar a mãe.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">Ainda
antes de terminar o jantar a campainha tocou e Carlos foi chamado à porta.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">-
Carlos, o vizinho vai dar “uma boda se bem” mas o “Dj” faltou, “meu puto”.
Queres vir tocar?<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">-
Tocar como, se não há luz?<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">-
Ele tem um gerador.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">-
Mãe, posso ir para a casa do…<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">-
Eu ouvi, Carlos, podes ir. Vai lá. – Respondeu a mãe antes mesmo de ele
terminar a pergunta.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">Desceu
as escadas a correr e pela noite dentro animou a festa. Para além de passar
música, Carlos, tinha o dom de animar os convidados com a sua dinâmica e boa
disposição.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">Terminado
a “boda” e cansado sentou-se à janela a olhar o céu. O avião que passava ao
longe fazia-lhe sonhar. Um dia, quem sabe, iria pilotar um avião.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">O
clima de tensão após a independência de Angola, obrigou Carlos e a família a
mudarem-se para Portugal. Com 16 anos, num país estranho, lutou para terminar
os estudos e começou a trabalhar na construção civil. O seu espírito lutador e
dinâmico permitiu-lhe passar de servente a encarregado de obra.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">De
Angola, Carlos, levou consigo a humildade, a dinâmica, a capacidade de
liderança e a paixão pelo desporto e pela música. Durante o dia os seus tempos
livres eram passados a jogar futebol e basquetebol, dos quais chegou a
tornar-se federado, e durante a noite a paixão pela música era alimentada
acompanhando o disco-jockey Quim nas noites animadas do Sarabanda. Para trás…
Para trás ficou o sonho de ser piloto que exigia um nível de estudos que não
podia financiar…<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">Um
eterno apaixonado pela vida, Carlos, apaixonou-se perdidamente aos 17 anos pela
mulher da sua vida. Apanhado desprevenido pelo destino reencontrou uma antiga
colega de escola, dos tempos do liceu em Angola, nas ruas de Santo André!
Montado na sua bicicleta cruzou-se com uma colega da adolescência e sentiu que
apenas ali, naquele momento, a viu pela primeira vez. O amor, retribuído, gerou
frutos e cedo teve de assumir a responsabilidade de marido e pai.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">-
Carlos, o Guilherme Galiano, da RDP África, está ali para falar contigo. –
Gritou o seu gerente enquanto animava a noite no Aiwé.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">-
Quem? – Perguntou um tanto confuso.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">- O
Guilherme Galiano…<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">Aproximou-se
do locutor da rádio e meio surpreso recebeu o convite para trabalhar no
projecto RDP-ÁFRICA. Recusou o convite, ele lá sabia fazer rádio, e continuou
com a sua rotina.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">-
Carlos, ouve-me, vem ao menos fazer uma experiência, uma hora de animação e
depois tomas a tua decisão. – Insistiu Guilherme depois de várias abordagens.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">Relutante,
aceitou o convite que mudou a sua carreira para sempre. Aquela “uma hora” de
animação transformou-se facilmente em 20 anos. Passou de locutor a realizador
de programas abençoado pelas noites de disco-jockey no quintal e nas festas
familiares em que foi conhecendo as grandes referências do mundo da música
africana nos países de expressão portuguesa. Embora não tenha frequentado a
faculdade, reconheceu que era detentor do doutoramento de um curso tirado nas
ruas de Luanda.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">Mais
de 20 anos depois de catar água, mais de 20 anos depois de jogar ao berlinde,
ao futebol humano, Carlos, descobriu que o seu passado influenciou o seu
futuro: no país onde nasceu, nos calções suados e com as sandálias cansadas,
sem energia e sem água, tornou-se homem. Nos braços de uma colega de carteira
tornou-se pai, nas festas de quintal formou-se em rádio…<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;">Nunca
conseguiu ser piloto, mas aprendeu a voar. Nas asas da vida encontrou o seu
caminho e marcou a sua posição. Hoje, com três filhos, com uma história de amor
e uma história de vida, pilota a produção na rádio que o acolheu e que o viu
crescer.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="color: black; font-size: 12pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;"></span></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9N_AhQkX1VBDxfZNW-BBax_Um5ImYDOdnK9eV5zIF0v2GNEP4Jv5DDQU8KCys01s3EBgzpnhYFhdk2IrFm1pcEjlRqq2gCcbdWuim0KJ9V4yQjAQC-nziYcQWXntcnsxiY8ByLnN93L_x/s1600/IMG_0155.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9N_AhQkX1VBDxfZNW-BBax_Um5ImYDOdnK9eV5zIF0v2GNEP4Jv5DDQU8KCys01s3EBgzpnhYFhdk2IrFm1pcEjlRqq2gCcbdWuim0KJ9V4yQjAQC-nziYcQWXntcnsxiY8ByLnN93L_x/s320/IMG_0155.JPG" width="237" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<strong></strong> </div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<strong>Adelaide Miranda, 27-08-2016</strong></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
O radialista/Dj pode ser contactado através de:</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<a href="mailto:carlos.pedro@rtp.pt"><span style="color: #444444;">carlos.pedro@rtp.pt</span></a> </div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<strong>RDP África</strong></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<strong>Morada:</strong> Av. Marechal Gomes da Costa, nº37<br /> 1849-030 Lisboa<br /><br /><b>Telef: </b><br /><span class="baec5a81-e4d6-4674-97f3-e9220f0136c1" style="white-space: nowrap;">+351 217 947 000<a href="http://www.rtp.pt/rdpafrica/noticias-africa/contatos-rdp-africa_12#" style="border: currentColor; bottom: 0px; display: inline; float: none; height: 16px; left: 0px; margin: 0px; overflow: hidden; position: static !important; right: 0px; top: 0px; vertical-align: middle; white-space: nowrap; width: 16px;" title="Call: +351 217 947 000"><img src="" style="border: currentColor; bottom: 0px; display: inline; float: none; height: 16px; left: 0px; margin: 0px; overflow: hidden; position: static !important; right: 0px; top: 0px; vertical-align: middle; white-space: nowrap; width: 16px;" title="Call: +351 217 947 000" /></a></span><br /><br /><b>Fax: </b><br /> 00 351 213 820 081<br /> </div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-67471899784642676882016-08-13T01:49:00.000-07:002016-08-13T01:49:41.279-07:00A alma por trás de... Paulo Costa Gonçalves<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuHS-NB2van9IjNMUPi4K0vreLYSeGMKypdAhVRPG8idXdRLv0CZIeOkdyfxz-P9n_T1yRnyGOO9f6QzMT_FNew2puFLkEHgPnUc6nMvqvm_w3_iWQwM8KhVV8IzvHS-Sft2Cg73xb_HDL/s1600/Paulo+Costa+Goncalves.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuHS-NB2van9IjNMUPi4K0vreLYSeGMKypdAhVRPG8idXdRLv0CZIeOkdyfxz-P9n_T1yRnyGOO9f6QzMT_FNew2puFLkEHgPnUc6nMvqvm_w3_iWQwM8KhVV8IzvHS-Sft2Cg73xb_HDL/s1600/Paulo+Costa+Goncalves.png" /></a></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<o:p><span style="font-family: "arial"; font-size: x-small;"> </span></o:p></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">As portas da alfândega fecharam-se. Paulo olhou
para trás com um misto de tristeza e insegurança nos olhos. Depois de tantos
anos de esforço, a libertação das fronteiras ditou o seu destino. Não havia
necessidade para tantos funcionários e com a, praticamente, livre circulação de
bens e pessoas perdeu o emprego.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">- Tristezas não pagam dívidas. Se pagassem,
estávamos aqui a chorar baba e ranho. – Disse a si mesmo enquanto colocava a
sacola às costas. Virou-se, seguiu em frente e nunca mais olhou para trás.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Sentou-se à mesa da cozinha, com vários jornais
espalhados e abertos na página dos classificados, e começou a escolher
possíveis trabalhos. Seleccionou vários e foi à luta. <o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Emigrou, trabalhou nas obras, foi comercial...
Enfim, fez o que achou necessário para levar o sustento para a sua família. Com
o passar dos anos e apesar das dificuldades, sempre lutou contra as
adversidades com um sorriso nos lábios.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">- Oh Paulo, com tantas reviravoltas e incertezas
como consegues estar sempre a sorrir?- Perguntavam os amigos e os mais
chegados.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">- Tristezas não pagam dívidas. Se pagassem, estávamos
aqui a chorar baba e ranho. – Respondia sempre com um sorriso nos lábios.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Aos 43 anos, decidiu voltar a estudar. Chamaram-no
louco, mas ele louco não era. Era sonhador e lutador. Sempre o foi, tanto que
terminou a licenciatura em Sociologia e Planeamento com distinção. Ganhou um
prémio académico e sem dar conta caiu de paraquedas no departamento de Investigação.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Infelizmente, porque um lutador deve sempre ter
adversários para defrontar, Paulo deparou-se com uma doença. Uma vez mais,
lutou, esbracejou, seguiu em frente...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">- Então Paulo, do que te ris? Com tantos problemas
que tens, do que te ris? Estás louco? – Perguntavam os amigos mais chegados.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">- Tristezas não pagam dívidas. Se pagassem, estávamos
aqui a chorar baba e ranho. – Respondia sempre com um sorriso nos lábios.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Ganhou a luta contra a doença, Paulo era um
lutador difícil de derrotar e uma vez mais seguiu a sua vida, com sorriso
característico nos lábios. Afinal, os desafios que encontrou pela frente apenas
serviram para torná-lo mais forte. Ultrapassada a doença e de volta a rotina,
Paulo procurou um novo desafio. Com gotas de suor a escorrerem pela fronte,
lutou com o computador em busca de uma palavra passe. Lembrou-se do blogue que
tinha iniciado anos antes de adoecer, mas não conseguia
aceder. Fez mil tentativas, e quando já estava prestes a desistir lembrou-se da
sua marca de tabaco favorita, a Amberliz, que começou a enrolar no tempo das
poupanças, e como que num acto de magia, qual Gruta do Ali Babá, acedeu ao
blogue.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Os primeiros capítulos do Herdeiro de Antioquia lá
estavam e, finalmente voltou a escrever. Escrevia nos seus tempos livres, no
meio das suas batalhas, e lentamente o livro ganhou forma. Ganhou coragem para
publicar e surpreendeu-se com a receptividade. Afinal, o Paulo, sociólogo e
investigador, era também escritor.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Por vezes, olhando as estrelas, relembrava a sua
vida, as batalhas travadas e vencidas. Apesar de nem sempre ter tomado as
decisões corretas, não tinha arrependimentos. A sua vida era o que era e todos
os momentos que viveu e decisões que tomou tornaram-no quem era e levaram-no
precisamente àquele lugar. Uma a uma, lembrava-se de todas as pessoas que
tinham até então passado em sua vida e sorria com carinho ao recordar algumas
que manteve em segredo. A descrição valeu-lhe mil aventuras vividas, mas nunca
contadas.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">A dimensão do céu, trazia-lhe sempre a certeza de
que o mundo era incerto. Não sabia que luta o esperava no futuro, mas isso não
o deixava inquieto. Viesse o que viesse iria defrontar destemidamente como
sempre o tinha feito. Afinal de contas, tristezas não pagam dívidas e se
pagassem... <o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZYq5a0d_93EFn7_jZR6xMgo0izlB_Vu6nvxM3Gt61Ab80Kq51Moj6B7beVqQC4ytt4sAITWjs9X37WXrt_9fIWAEyn46-78a7gERMt-zkQyEAf6gjF4MQRXkC2v6WvpPsJRutqRJpxYNG/s1600/Paulo+Goncalves.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZYq5a0d_93EFn7_jZR6xMgo0izlB_Vu6nvxM3Gt61Ab80Kq51Moj6B7beVqQC4ytt4sAITWjs9X37WXrt_9fIWAEyn46-78a7gERMt-zkQyEAf6gjF4MQRXkC2v6WvpPsJRutqRJpxYNG/s320/Paulo+Goncalves.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<strong>Adelaide Miranda, 13/08/2016</strong></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Contacto para entrevistas e encomenda de exemplares:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://www.facebook.com/PaulekasEscritor/">https://www.facebook.com/PaulekasEscritor/</a></div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-23640746690684151892016-08-10T12:45:00.000-07:002016-08-10T14:03:03.496-07:00A alma por trás de... Lancelot<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc3bZJ_j-c9vB6TZlxrkDJucyZpjpowNl8jCropHyzfQQQer-UJoEWT0j7Q9K2MvxXx4IXztmJPYYqSpNJDCQX6uf7Y1hU8TQW40nea5Rqco-innykyrSwuU8OiUVS5-ba7bNWEtPsdnky/s1600/Lancelot2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc3bZJ_j-c9vB6TZlxrkDJucyZpjpowNl8jCropHyzfQQQer-UJoEWT0j7Q9K2MvxXx4IXztmJPYYqSpNJDCQX6uf7Y1hU8TQW40nea5Rqco-innykyrSwuU8OiUVS5-ba7bNWEtPsdnky/s1600/Lancelot2.png"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br></div>
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><o:p><span style="font-family: "calibri";"> </span></o:p></span><span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">- Lancelot!
Lancelot! Lança! – Gritavam todos em uníssono no pavilhão. – Lança, Lancelot!
Agora!</span></span><div><span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">No momento em que
soltou a bola, Lancelot, teve a certeza que ia acertar. Observou o seu trajeto
em câmara lenta e parou de respirar por uns momentos enquanto estava na
expectativa de marcar o cesto. Assim que a rede adaptou-se à invasão forçada, o
marcador aumentou dois pontos e o relógio soou o final da partida, o público
levantou-se e festejou a vitória… A sua vitória… Se existia uma certeza na sua
vida, essa certeza era o basquetebol, nunca conseguiu exprimir o que sentia
quando tinha uma bola na mão, aquela emoção que aperta o coração ao mesmo tempo
que o torna acelerado… Era difícil de explicar.<o:p></o:p></span></span><br>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">- Desculpe? Pode
dar-me o lugar, por favor? – Perguntou uma senhora com vários sacos na mão.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">- Com certeza.
Sente-se. – Afastou-se e encostou-se à porta do metro. Sempre que estava em
compasso de espera a sua mente tinha a tendência de transportá-lo para aquele
último jogo, fazia-o sempre reviver aquele cesto marcado no final da partida. Não
se podia queixar, estas viagens permitiam que o seu corpo sentisse as emoções
passadas, dando-lhe a força necessária para viver o presente e planear para o
futuro. Desde cedo que o basquetebol tornou-se a sua vida mas a realidade é que
nem sempre aquilo que nos define consegue garantir a nossa subsistência na
sociedade actual. A força que permitiu que Lancelot seguisse um caminho
diferente, longe de conflitos, e crescer como homem, tornou-se insuficiente
para sustentar as obrigações monetárias. Jogar? Sim, sempre, por prazer. <o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">Quando chegou a
altura de procurar opções de subsistência o destino tramou-o. O eterno
cavaleiro da Távola Redonda foi abraçado por outra paixão que o consumia. A
paixão que ganhou pelas lendas arturianas, os famosos cavaleiros e a mítica
Excalibur, durante os seus anos no colégio francês, tornou-o um homem de letras.
Sempre que se via com uma caneta na mão escrevia pequenas músicas que guardava
para si, pois sentia que não tinha muito ainda para partilhar. Na altura, era
novo, a sua única experiência era o basquetebol e sentia que não tinha muito
mais para dar. Pensou em tirar Direito Cívico, ingressar na faculdade como a
maioria dos jovens e seguir uma vida denominada “normal”. Mas o destino
tramou-o. Sem estar à espera viu-se numa batalha de “Freestyle” e sentiu a
necessidade de ganhar. Apegou-se ao desafio e prometeu voltar. Fechou-se um mês
em casa e voltou para derrubar os outros concorrentes. Um a um foram ficando
para trás, até que no final apenas Lancelot estava de pé. O cavaleiro tinha
conquistado mais uma vitória.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">E assim o hip-hop
escolheu-o. Como que um verdadeiro cavaleiro foi escolhido para defender o
hip-hop português numa altura em que este estilo de música começava a ganhar
raízes em Portugal. “Lancelot, o Pioneiro”. Um dia quem sabe alguém se
lembraria dele assim. Durante anos fez música, durante anos viveu da música,
durante anos foi feliz com a música a tempo inteiro e o basquetebol nos tempos
livres. Quem ouviu hip-hop em Portugal sabe quem é o Lancelot… <o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">O destino, seu
fiel amigo, bateu-lhe à porta uma vez mais. Enquanto esteve sozinho a música e
o seu modo de vida eram suficientes para fazê-lo feliz, mas quando se ama…
Quando formou uma família deixou de ser suficiente. Andar de um lado para o
outro em concertos, dormir em parte incerta, já não era aceitável. Não para um
coração de pai. “Lancelot, o Pioneiro”, tornou-se “Lancelot, o Pai”. O defensor
e protector da sua família. Arranjou um trabalho das nove às cinco, como a
maioria da população, e por um tempo deixou de escrever. Por um tempo
esqueceu-se da música e viveu como “Lancelot, o Pai”. A insatisfação, que
sempre sentiu injusta, indevida, foi pouco a pouco tomando conta de si sem
saber o porquê. Um dia, um belo dia, numa reunião escolar o seu filho disse com
orgulho aos professores:<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">- O meu pai faz
música. – Sorriu e abraçou-se ao pai.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">Nesse mesmo dia, Lancelot
chegou a casa, pegou numa caneta e escreveu. Escreveu até não poder mais. As
letras fluiram como que as águas correntes de uma barragem e a insatisfação foi-se
dissipando com cada música finalizada. Era a peça que lhe faltava. Não
precisava de se anular, não era pior pai por voltar a escrever e a cantar. Não
era pior pai por seguir o seu sonho. Era um pai melhor se assim o fizesse e mostrasse
à sua família que nunca se deve desistir do que queremos desde que nunca nos
esqueçamos das responsabilidades. Lembrou-se de quem era... O seu nome era
Otoniel, uma figura biblíca e um defensor de Deus. “Otoniel, o Leão de Deus”,
assim era o significado do seu nome. Nasceu para ser defensor, defensor dos
seus princípios, defensor dos seus sonhos, defensor da sua família, defensor de
si próprio.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">No meio de tanta
divagação, Otoniel, por pouco passou a sua paragem. Saíu a correr do metro, mesmo
em cima do alarme de fecho de portas, e dirigiu-se para a saída. Tinha de ir
para o estúdio gravar o álbum que estava quase pronto. “Lancelot, o Pioneiro”
estava finalmente de volta. Na mala, carregava o equipamento de basquetebol e o
seu bloco de notas. Depois do estúdio tinha de ir jogar, meia horinha para
tirar o stress. Assim que entrou no estúdio recebeu uma mensagem no telemóvel:<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">- Faz uma música
que ninguém consiga esquecer, papá. <o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">Sorriu...
Finalmente sabia para o que vinha. O eterno cavaleiro e defensor da sua própria
Távola Redonda, “Lancelot, o Leão de Deus”. <o:p></o:p></span></span></div>
<br>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "calibri";"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw17EhLV7hSyKe7s8E_uPFkAVn4nK22DViZ1Hckt-G3BjobgQIcPAKxKaV7hYSipmLxdbu6dHjZVAeeKufq6igO5ycQOUwKBH7YUbg0rCIHgIYejYG55BqYQzrznL2B64j-qwkYc-nCtFD/s1600/2016-08-09-PHOTO-00000018.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw17EhLV7hSyKe7s8E_uPFkAVn4nK22DViZ1Hckt-G3BjobgQIcPAKxKaV7hYSipmLxdbu6dHjZVAeeKufq6igO5ycQOUwKBH7YUbg0rCIHgIYejYG55BqYQzrznL2B64j-qwkYc-nCtFD/s320/2016-08-09-PHOTO-00000018.jpg" width="320"></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br></div>
<br>
<br>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b><span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "calibri";">Adelaide Miranda, 09/08/2016</span></span></b></div>
O músico está disponível para contacto:</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><br>
insta: @lancel0t_odc<br>
facebook: <a href="https://www.facebook.com/lancelot_odc">https://www.facebook.com/lancelot_odc</a></div>
</div>Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-64277728142418729842016-08-03T03:39:00.002-07:002016-08-03T03:39:36.859-07:00A alma por trás de... André SousaA alma por trás de... André Sousa<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">André olhava para o palco em modo de sonho...
Sentado na plateia, imaginava que ele era um dos actores e que também ele fazia
o público sorrir, chorar, aplaudir... </span></span></span><span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Cada
vez que assistia a um musical o seu coração pulava de excitação e a sua mente
transportava-o para o epicentro da emoção transmitida pelos personagens, pela
música, e pela atmosfera criada no recinto. </span></span></span><span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Quando
veio para Lisboa, carregou consigo esse sonho na mala. Caminhasse onde quer que
caminhasse, passo a passo, seguia em direcção a um palco. Um dia... Em breve...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">A sua paixão pelas artes não era novidade. Nasceu
assim, nasceu um amante da arte do faz de conta, um amante da arte de criar
emoções através da representação, da música, da dança... Em tempos, há alguns
anos atrás, inscreveu-se no curso de Engenharia Alimentar, porque achava que
teria mais saída a nível professional, mas não conseguiu seguir em frente. Não
teve capacidade para seguir algo pelo qual não nutria uma paixão desmedida.
Conversou com os pais e aconselharam-no a fazer algo diferente, algo que ele
gostasse e ao mesmo tempo lhe permitisse ter uma profissão estabelecida, com
menos altos e baixos que a profissão de actor. Optou por seguir sociologia.
Para além de eterno amante das artes, André, era também um amante da
humanidade. <o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Desde criança que ajudava os outros, desde criança
que as diferenças sociais o atingiam, desde criança que as diferenças em termos
de oportunidade devido a diferentes personalidades e valores sociais lhe faziam
confusão. Várias vezes tirou da própria boca para dar a quem não tivesse.
Várias vezes emprestou sabendo que não iria obter retorno... Sabia que
trabalhar com pessoas não era fácil e que iria encontrar pessoas difíceis pelo
caminho, mas no seu íntimo sempre acreditou que o que é fácil raramente tem
valor.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Sentado naquele anfiteatro, ouvindo e absorvendo
aquela representação, André, pegou numa caneta e começou a escrever. A caneta
dançou-lhe nos dedos, ganhou vida própria e apenas permitiu que ele parasse de
escrever quando ela achou que tinha feito o seu trabalho. Um pouco mais atento,
releu o que tinha escrito e não sabia de onde aquelas palavras tinham saído.
Sentiu cada palavra como se fossem suas, e as emoções arrepiaram-lhe o pelo,
mas não sabia de onde vieram. A maior parte das vezes era assim, relia as suas
palavras e não sabia de onde viam. Sentia que carregava, dentro de si, almas de
outras vidas... A sua paixão pela escrita era o reflexo da sua fascina pelas
artes. Só quem respira artes consegue criar...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">Uma dia, quem sabe um dia, André, conseguiria
abrir uma associação e unir o seu amor pelas artes com o seu amor pelas pessoas
e pelo mundo. Quem sabe um dia ele conseguiria ajudar os outros e trazer mais
alegria na vida de quem precisasse através das artes. Uma associação onde
ensinaria os jovens a expressarem as suas frustrações, medos e desejos através
da música, da representação, da dança, da escrita...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">O musical que estava a assistir tinha por base uma
família... Uma família que André sabia não poder constituir tão cedo. Por
agora, estava preparado para colocar a sua mala a tiracolo e seguir os seus
sonhos. Por agora, estava preparado para fazer o que fosse necessário para
aprender a representar. Primeiro tinha de seguir os seus sonhos. Formar uma
família sem primeiro tornar-se no homem que tinha que se tornar não fazia muito
sentido. Não queria ser mais um pai ausente como tantos que tinha conhecido enquanto
sociólogo. André acreditava que não podia amar e prender-se a alguém antes de realizar
o seu sonho. Não poderia nunca colocar a frustração de não ter atingido o seu
objectivo na mão e no coração de uma criança... <o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";">O espetáculo acabou e André afastou as pequenas
lágrimas que se formaram nos olhos. Uma peça fantástica, uma emoção
extraordinária... Saiu do recinto com a certeza que esse era o seu caminho,
saiu do recinto com a certeza que sem as artes não haveria vida para ele. E
acima de tudo, André, sabia que iria lutar para abraçar o seu sonho. A força e
a vontade que tinha para viver nunca o permitiriam ser apenas sobrevivente...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><o:p><span style="font-family: "arial"; font-size: x-small;"> </span></o:p></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-family: "arial"; font-size: x-small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2rNgP8iulh6_VYAlSY7_oVXN82J14aNlrUZl4uEC0WXHZB-SiOK-kQK23q62q8MDPxwXv5GhCZPK9xA1uZNVqPsGFA0EnlKbpkXP9LJ8yJAWoUWKek0R4eXhnMoz4poffOHoQgQnEogA7/s1600/IMG_1642.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2rNgP8iulh6_VYAlSY7_oVXN82J14aNlrUZl4uEC0WXHZB-SiOK-kQK23q62q8MDPxwXv5GhCZPK9xA1uZNVqPsGFA0EnlKbpkXP9LJ8yJAWoUWKek0R4eXhnMoz4poffOHoQgQnEogA7/s320/IMG_1642.JPG" width="316" /></a></span></span></div>
<br />
</div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";"><strong></strong></span></span></span><br />
<span lang="PT" style="mso-ansi-language: PT;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial";"><strong>Adelaide Miranda, 03 de Agosto 2016</strong></span></span></span><br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"></span></strong><br />
<br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;">O escritor/sociólogo está disponível para contacto:</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"></span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"><a href="https://www.facebook.com/andresousapaginaoficial">https://www.facebook.com/andresousapaginaoficial</a></span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"></span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;">Poesia e prosa disponível em:</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"><a href="http://pedacinhosdemimparati.blogspot.pt/">http://pedacinhosdemimparati.blogspot.pt/</a></span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"></span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;">Bibliografia:</span></strong><br />
<span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-family: Arial; font-size: x-small;">"Juro Amar-te", Chiado Editora, Julho de 2015</span><br />
<a href="https://www.chiadoeditora.com/livraria/juro-amar-te">https://www.chiadoeditora.com/livraria/juro-amar-te</a><br />
<span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-family: Arial; font-size: x-small;">"O homem que me fizeste ser", Chiado Editora, brevemente</span><br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"></span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"></span></strong><br />
<strong><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"></span></strong> </div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3914070780785361003.post-14888729402287293852016-07-31T04:35:00.001-07:002016-07-31T04:35:07.945-07:00A alma por trás de... DJ Yellow<b>A alma por trás de... DJ Yellow</b><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Atravessei o portão de embarque e olhei para trás com um
certo saudosismo. Pela segunda vez trocava um país pelo outro preparado para
iniciar uma nova fase da minha vida. Estava na hora de deixar Portugal… Estava
na hora de deixar um passado, do qual me orgulho, para trás e recomeçar um novo
caminho… Reinventar o Fábio Madureira, traçar um novo caminho, dar prioridade a
mim mesmo e tornar-me no produtor que eu sei que posso ser. Estava na hora de afastar-me
dos meus condicionamentos e libertar-me dos pesos que não me deixavam seguir em
frente. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Se foi fácil pegar em tudo e deixar tudo para trás? Claro
que não. Quanto mais analisava a minha decisão, a caminho do avião, maior se
tornava o aperto no meu coração e surpreendentemente, quase contraditoriamente,
maior era a certeza que este era o caminho a percorrer. As grandes decisões,
aquelas que permitem pontos de viragem na nossa vida, são as que doem mais e ao
mesmo tempo são as que nos permitem mover com maior determinação.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Para trás… Para trás ficou o DJ Yellow que nasceu em
Benguela e aos 13 anos foi para Portugal com uma mala de sonhos. Para trás
ficou o DJ Yellow que optou por viver no Algarve, sem a mãe, para se tornar
independente. Para trás ficou o DJ Yellow que se tornou DJ nas noites algarvias,
que superou a sua técnica a uma tenra idade e alcançou o seu próprio prestigio…
Para trás... Para trás ficou o menino que se tornou homem com zouk no coração…
Para trás ficou a Yellow Squad… Para trás ficou uma aventura como DJ, promotor
de eventos, manager e produtor…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Em frente… Em frente está o futuro. O homem livre que, quer
queiram quer não, as pessoas terão de ouvir. Em frente está um homem de ideias
fixas com a liberdade de escolher com quem quer trabalhar. Um homem que preza o
seu tempo e rodeia-se apenas de pessoas com o mesmo foco e a mesma vontade de
trabalhar… Em frente está o homem que cumpre com a sua palavra e funciona
apenas com “papo-reto”. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Assim que o avião levantou voo, libertei um suspiro tão
forte que me surpreendi a mim mesmo. Senti que o medo, de que algo acontecesse e
não me permitisse seguir em frente, ficou preso ao alcatrão da pista de
descolagem e que nunca mais me iria alcançar. E junto com esse medo ficaram
todas as incertezas e dúvidas que me tinham assolado durante algum tempo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A caminho da
Inglaterra vai o Fábio Madureira, DJ, produtor e com um álbum para produzir. Um
homem de ideias fixas e com uma mala cheia de projetos que um a um irá
concretizar porque no fundo no fundo este homem sabe que todos eles dependem da
sua força de vontade, da sua perseverança e esforço… <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Sorri com este último pensamento… Força de vontade,
perseverança e esforço são características que nunca me faltaram: “Realmente
não há mesmo nada a temer”, disse para mim mesmo enquanto fechava os olhos, de
coração leve, preparado para seguir um novo caminho… Um caminho que começa pela
Gemini BP, uma nova família, uma nova produtora, um novo conceito, uma nova
vida…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnANSsPv2mmQu086P8gpY9iT_1Qnw0UERZE4PA6P7eIISOKfdnel2OM7en46crgJDNr-NNe5j8Bz68dMWhxKQHxgXOcRCMGeTt1PYJC-uUglsdRQl7xynC1rMX7ZHpARkjaJUrOY9SKAW7/s1600/DJ+Yellow.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnANSsPv2mmQu086P8gpY9iT_1Qnw0UERZE4PA6P7eIISOKfdnel2OM7en46crgJDNr-NNe5j8Bz68dMWhxKQHxgXOcRCMGeTt1PYJC-uUglsdRQl7xynC1rMX7ZHpARkjaJUrOY9SKAW7/s320/DJ+Yellow.png" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b> Adelaide Miranda, Julho de 2016</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Contactos oficiais DJ Yellow:</b></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.blogger.com/goog_1656251556"><br /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.blogger.com/goog_1656251556">https://www.facebook.com/yellowboydj/</a></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.blogger.com/goog_1656251556"><br /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.blogger.com/goog_1656251556">insta: @yellow_deejay</a></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.blogger.com/goog_1656251556"><br /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="mailto:yellowboysquad@gmail.com">yellowboysquad@gmail.com</a></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
Adelaide Mirandahttp://www.blogger.com/profile/15932331734521509879noreply@blogger.com7